eMoSHiT

Bereid je voor op veel woorden

en nog meer gevoelens

more

ZITA IS NAAR GRAN CANARIA GEWEEST. SARA VRAAGT ZICH ENKELE DINGEN AF.

Zita Theunynck // donderdag, 21 januari 2016


Wij reizen altijd op basis van mond-aan-mond aanbevelingen: met andere woorden wat onze vrienden en vriendinnen (eventueel kennissen, maar dat is echt maar heel soms) aanraden. En die vragen wij gewoon heel veel dingen: ‘Waarom was het zo goed?’; ‘Wat kan je daar eigenlijk gaan doen?’; ‘Als je deze bestemming moet afwegen tegenover Londen, hoe goed is ze dan?’; ‘Voor welke reiziger is dit een leuke bestemming?’.

Enfin, één iemand reist. De andere vraagt zich een paar dingen af. Dat is het concept.
Hopelijk zijn jullie er iets mee.
Sara: Als je verplicht met onze oma naar Gran Canaria zou moeten, wat zou je dan doen en zou het nog leuk zijn?

Zita: Reizen met onze oma is sowieso een uitdaging. Gran Canaria dus ook. Maar mogelijks minder dan andere bestemmingen.

De luchthaven: ik ben gevlogen van op Oostende, ook wel gekend als Ostend International Airport. Er is daar werkelijk niemand, behalve 3 andere lieve, oude mensen die ook naar Gran Canaria gaan. Perfect voor mijn oma dus.
Het weer: normaal is het daar in de winter tussen de 15 en 20 graden. Mijn oma gaat zich daar in haar nopjes voelen gast.

De activiteiten: mijn oma doet het liefst volgende dingen: kuisen, taart eten, taart bakken, wandelen en dutjes doen.

  • Kuisen: dit wordt heel moeilijk in een hotelkamer. Daar gaat ze niet van houden.
  • Haar eigen taart bakken en die dan opeten: ik ken niet veel hotels die deze service leveren, maar we zouden voor een eigen appartement kunnen gaan, dan kan ze zoveel taarten bakken als ze wil.
  • Wandelen: er zijn eigenlijk verrassend weinig wandelpaden op Gran Canaria én, de meeste wegen zijn verbindingswegen voor auto’s. Dus elke wandeling moet je (teminste een stukske) je leven riskeren door op de baan te wandelen waar auto’s je aan 90 per uur voorbij vlammen. Niet goed voor mijn oma. Het is ook redelijk hilly op Gran Canaria. Ook niet zo goed voor mijn oma.
  • Nergens beter dan Gran Canaria om een goed tukse te doen.

Al bij al een relatief goede bestemming voor mijn oma.

 

Sara: Als je vrienden en familie kon meenemen, zou je dan willen wonen op Gran Canaria?

Zita: Eerst dit.Gran Canaria is een soort van Paradijs. Het is daar heel het jaar door mooi weer. Je hebt daar mooie kei-stranden. Je hebt daar lekker eten voor geen geld, zeker visjes uit de zee. In de natuur vind je de mooiste wilde bloemen, die zelfs in de winter de moeite doen om te groeien. Mango’s en avocado’s en tomaten zijn daar altijd rijp en lekker. Het zit daar vol oude, lieve mensen. Gran Canaria is echt alles wat ik altijd wilde.

…. Of dat dacht ik toch.

Want ik moet ‘nee’ zeggen. Ik zou er niet altijd willen wonen.

Sorry.

Ik weet dat ik heel vaak zeur over de winter hier. En eigenlijk ook over de zomer hier. Maar het ding is, ik hou misschien niet van de winter hier (regenachtig, bewolkt, donker) en de zomer hier (regenachtig, bewolkt). Maar ik hou wél van onze seizoenen. Seizoenen zijn de max. Mijn liefde voor de seizoenen is groot. Ik was in Gran Canaria de week voor kerst, en ik kon echt niet wennen aan het idee dat het 30°C was en 5 dagen voor kerstmis. Het moest koud zijn! Daardoor was ik niet in kerststemming en daar werd ik dan boos van. En dan werd ik boos omdat ik boos was terwijl ik wel op FUCKING GRAN CANARIA was. Enfin, dus toch enkele worstelingen daar in het paradijs. Maar als ik even vergat dat het eigenlijk winter en bijna kerst was, vond ik het daar wel de max.

En gelukkig had ik deze twee vrouwtjes bij.

IMG_1771

Die twee vrouwtjes kunnen rust brengen in mentale chaos. Ik zeg het.

 

Sara: Wat is volgens jou het leukste vervoersmiddel om Gran Canaria te bezoeken? Je mag kiezen tussen scootmobiel/rolschaatsen/zo’n mini-autootje

Zita: Wat is een scootmobiel? Bedoel je een brommer? Of een jetsky? Nee, serieus, ik weet echt niet wat een scootmobiel is. Dus de keuze is tussen rolschaatsen of een mini-autootje.

En rolschaatsen. Mmmm. Laat me even denken. Er zijn daar bergen. En er zijn daar enkel autostrades en één-rij-vak-baantjes waar de auto’s VOL OUDE MENSEN AAN 90 PER UUR VLAMMEN. Geef mij maar zo’n mini-autootje. Dat is makkelijk om te starten op de helling. Je kan overal langs.Dat is gezellig. Dat kan waarschijnlijk max 90, maar eerlijk, op de meeste wegen kan je fysiek echt niet meer dan dat rijden.

OK. Ik heb toch efkes ‘scootmobiel’ opgezocht.

En ik wil dit toch even met jullie delen.

Beste lezer,

Een scootmobiel bestaat.
HOU U VAST: dit is een scootmobiel.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Fuck dat mini-autootje.

ZO HARD DE SCOOTMOBIEL. Zie hoe blij die vrouw is. En dan kan ik alle auto’s tegenhouden op die éénbaanvak-wegen.

 

Sara: Als je maar 1 beeld van Gran Canaria zou mogen delen of tonen in een slideshow van je vakantie, wat zou het dan zijn en waarom?

IMG_1789

Deze foto druk perfect ons gevoel van totale vervreemding uit. Zie! We hebben niet eens door dat een selfie onmogelijk is OMDAT DE ZON ZO HARD SCHIJNT.

 

Sara: Wat had je verwacht op Gran Canaria, dat er niet was?

Zita:
Kerstsfeer. Niet aanwezig.

Jonge mensen. Weinig.

Wandelpaden. Moeilijk vindbaar.

 

Sara: Als je 1 miljoen euro zou krijgen en je zou mogen kiezen: Gran Canaria van de ondergang redden of comfortabel leven voor de rest van je leven, WAT ZOU JE KIEZEN?

Zita: Hoooooh. Ik zou zo graag voor het tweede kiezen. Nooit meer werken, elke dag gewoon boeken lezen, tv kijken en in mijn onderbroek door het huis lopen. HEERLIJK. Maar het is niet omdat ik dat wil, dat ik dat ga kiezen. Want de consequentie is dat Gran Canaria dan verdwijnt. En natuurlijk moet Gran Canaria blijven bestaan. Waar kunnen oude mensen anders in de winter nog naartoe? Ik kan echt mijn eigen geluk niet voor dat van ALLE 70-PLUSSERS ter wereld plaatsen. Het is verleidelijk. Maar ik denk dat het overleven van een eiland toch net ietsje belangrijk is dan nooit meer te hoeven werken. Damn, verantwoordelijkheidsgevoel.

Zita Theunynck

Over Zita Theunynck

Zita schrijft als scenariste voor televisie. Voorlopig toch, met televisie weet je nooit. In haar vrije tijd, stuurt ze graag lange sms'en naar haar vrienden en probeert ze een recept te vinden waarmee ze zo'n blok tofu eindelijk lekker klaar kan maken. Of ze zit voor televisie pindanootjes te freten, dat kan ook. Zita heeft deze bio geschreven op de trein net voor ze moest afstappen. Ze hoopt dat dit niet opvalt.'

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.