Emoshit zit in heel zijn heilige tweevuldigheid in een boekclub die fantastisch is en ‘Not that kind of Boekclub’ heet (wat dat zijn wij ‘not that kind of Boekclub’, en ons eerste boek was misschien ‘Not that kind of girl’).

Als we bij elkaar komen, gaat het meestal zo.
We spreken om beurten bij elkaar af voor het eten. De ene maakt een 3-gangen menu, de ander een pasta, de andere haalt koekjes uit een pakje. Maar dat maakt allemaal niet uit. Want de boekenclub komt samen. DAtWe praten het eerste halfuur over het boek, enfin, zeker de de eerste tien minuten (dat echt wel), én de rest van de avond praten we over een weide range van andere dingen: van huizen bouwen, tot vagina’s: het kan allemaal. En we eten, natuurlijk.  We zijn misschien wel een beetje een eetclub die boeken leest.

Maar dat is allemaal niet het punt van een boekenclub. Hier komt het (hou je vast, je gaat er niet goed van zijn):

---

Het punt van een boekenclub is niet boeken lezen.
Het punt van een boekenclub is een verwantschap voelen dat dieper gaat dan normale vriendschap, want je zit wel samen in een boekenclub hé.

---

We delen graag met jullie de boeken die we al gelezen hebben.
Het zijn de trofeeën op onze kast (want zo is dat in een boekenclub, deelnemen is winnen). Woop woop.
Het zijn een beetje de piemels die we niet hebben. We lopen er graag mee te koop. En we vinden dat wij de mooiste hebben.

Hier zijn ze:

1. ‘Not that kind of girl’ van Lena Dunham

Verschillende meningen, één constante. We hadden er toch meer van gehoopt. Maar we zijn wél live naar haar gaan kijken in de Opéra, en live overtrof ze dan weer al onze verwachtingen.

2. ‘How to build a girl’ van Caitlin Moran

De mening waren verdeeld. Degene die ‘How to be a woman’ van Caitlin Moran al hadden gelezen, vonden ‘how to build a girl’ beduidend minder goed. Degene die het eerste boek niet hadden gelezen, vonden ‘how to build a girl’ hilarisch en zéér entertainend. Eind conclusie: lees één van beide, en bij voorkeur het eerste,  je zal geen spijt hebben.

3. ‘The first bad man’ van Miranda July

Eén mening bij de hele boekclub, dat is echt uitzonderlijk. Het is het mafste boek dat we van ons leven hebben gelezen, maar het is tegelijkertijd ook wel maf goed, als je houdt van maf tenminste (ok, sorry hier hebben echt heel weinig aan). Enfin, laten we het zo zeggen: als je niet houdt van rare dingen, én je buurvrouw die andere vrouwen uitnodigt al een rare vindt, dan is dit boek niets voor jou. Anders, GAAN. Oh ja, nog één woord. Kubelko Bondy. (je zal het wel zien).  🙂

Wij gaan ook fietsen in Zeeland.
Dat KAN ALLEMAAL als boekenclub.

 

4. ‘Is everybody hanging out without me?’ van Mindy Kaling

Ok, het is geen verhaal. Ok, het is zo’n celebrity boek, dat  alle bekendheden van vandaag schrijven, zonder dat ze ooit al iets van schrijfcapaciteiten hebben moeten tentoonspreiden. Maar verder het gaat hier wel over Mindy Kaling hé. Die is prachtig én grappig. En dat beide op een ongeëvenaarde manier. Mindy kan het kleinste verhaal sappig vertellen. Mindy heeft een jeugdverhalen als mollig Indisch-Amerikaans meisje en heeft geen gêne om daarover te vertellen. En Mindy heeft, je zou het misschien niet zeggen, heel wat wijze dingen te vertellen over vriendschap. Tegen de sceptici zeggen wij eerlijk: geef het een kans.

5. ‘We’re all completely beside ourselves van Karen Joy Fowler

Ok. Hier kan ik kort over zijn. Gewoon lezen. Je gaat geen spijt hebben. Sommig keuzes in deze lijst zijn iets gedurfder: (om niet te zeggen, een beetje speciaal), dit boek hoort daar niet bij. Dit is gewoon het boek dat iedereen goed vindt. IEDEREEN. Het is mooi. Het is pakkend. Het is meeslepend. Het is grappig. Het is om van te blijten, zonder dat ge het had zien aankomen. En het is een boek dat u nog lang daarna bij de keel grijpt (ziet die uitdrukking, nu voel ik mij echt een boekenrecensent).

6. ‘Meisje op de trein’ van Paula Hawkins
Wat betreft deze boek zou ik het volgende willen zeggen.
Aan iedereen die ‘Meisje op de trein’ nog niet gelezen heeft: als ge nog eens een boek wilt uitlezen in één trek: bij dit boek gaat het u lukken. Ik zweer het. Want zelfs als ge niet verder wil lezen, zelfs als ge helemaal en compleet geïrriteerd zijt door wat het hoofdpersonage doet (en dat is nogal waarschijnlijk, want die griet doet echt dingen jong…), zelfs als het al laat is en ge moet gaan slapen, of het is weekend en ge hebt gelijk een triljoen andere dingen te doen, zelfs dan gaat ge hem toch niet kunnen wegleggen. Zo’n boek is het. Of het daarom ook echt een bijdrage is aan de wereldliteratuur, is een andere zaak, maar dat heb ik niet gezegd hé.
Aan iedereen die het meisje op de trein al wél gelezen heeft: vonden jullie het ook zo vreemd dat ge dit boek niet kunt wegleggen, ook al vindt ge het soms verschrikkelijk om hem te lezen. Want ECHT WAAR, hoe verschrikkelijk is Rachel eigenlijk? Vonden jullie haar soms ook zo waanzinnig irritant, dat je heel hard tegen het boek wilde roepen, bijvoorbeeld wanneer ze Scott contacteert en dan effectief naar zijn huis gaat, of wanneer ze die eerste afspraak maakt bij die psychiater of de manier waarop ze haar verhaal aan de politie doet of als ze dronken naar haar vorige huis gaat… Wat niet wegneemt, dat er natuurlijk geen verhaal was als ze al die dingen niet deed, dat begrijp ik wel.
Enfin. Kort gezegd. Het is een page turner. Het is spannend. Het hoofdpersonage is getikt, maar dat beseft ge hopelijk pas echt ter dege achteraf.

Meisje op de trein leest ‘meisje op de trein’.

 

7. ‘Dept. Of speculation’ van Jenny Offil

Mooi. Wauw. Prachtig. Hartverscheurend. Destructief triestig. Hier heb ik er al een half boek over geschreven, dus daarmee is het allemaal al wel gezegd. Eén tip: het is een boek voor de melancholische paardjes onder ons (de rest denkt sowieso 90 % van de tijd: WAAR GAAT DEES OVER??).

8. ‘Er moet iets gebeuren’ van Maartje Wortel

Belangrijk om te weten. Geen boek, maar kortverhalen. Er zijn er een paar bij waarvan wij de zinnen voor eeuwig willen inkaderen én in al onze huizen hangen (ook al hebben we er voorlopig allemaal nog maar één). Er zijn ook een paar verhalen bij die wij niet zo goed snapten. Dat kan aan ons liggen, of niet. Maartje weet in ieder geval te verrassen én Maartje kan schrijven, én Maartje kon ons ook écht doen lachen. Dus sowieso heeft Maartje haar taak vervuld. Naar ’t schijnt is ze in het echt ook fenomenaal grappig en dat kunnen wij ook wel diggen. Dus wij zijn eerder pro Maartje, maar de volgende keer hopen we wél dat al haar verhalen éven goed zijn, of nee, we hopen op één verhaal.

9. ‘Gij nu’ van Griet op de Beeck.

Over ‘zeven hemels boven de zevende’ waren we het allemaal eens. Een mooi boek. Een mooi verhaal. Niets meer, maar ook niets minder. Over ‘Gij nu’ waren we het ook eens. Allereerst, het is geen roman. Het is een verzameling verhalen (terwijl op de kaft duidelijk ‘roman’ stond). Ten tweede, wij werden er allemaal doodtriestig van, én niet op een goede manier. Niemand las het uit, behalve diegene die urenlang op een vlucht zat en niets anders dan dit boek had om zichzelf te entertainen. Met andere woorden, we bleven wat op onze honger zitten.

10. ‘De geniale vriendin’ van Elena Ferrante

Omdat we ook eens de exotische toer op wilden gaan. Een mooi boek.Voor mensen die houden van boeken met een Zuiders hart. Maar we werden ook niet echt omver geblazen. Dat ligt misschien wél aan het feit dat de helft van de boekclub net Lize Spit had gelezen (onofficieel want dat is eigenlijk nog niet echt aan de beurt) én dat is een een boek waar je een paar dagen, wat zeggen we, een week niet goed van bent. En we hebben ook eerder het gevoel dat het niet helemaal ons ‘genre’ is. Maar we weten tegelijkertijd ook niet goed of dat wel een échte commentaar is. We hebben wél gedacht dat dit boek een goede reden is om naar Napels te gaan met de boekenclub. 🙂

Toegegeven, dat hadden er meer kunnen zijn op 1,5 jaar tijd. Maar het hadden er ook minder kunnen zijn (een argumentatie waar geen speld tussen te krijgen is). Dus wij zijn tevreden met onze penis-trofeeën.

Zoals je ziet zijn het alleen boeken van vrouwelijke auteurs. Wij vinden dat tof. Mannen komen sowieso al genoeg aan den bak. En zo hebben we tenminste al een eerste schifting binnen de gehele wereldliteratuur, dat helpt.

 

Nog op ons lijstje

‘Wild’ van Sheryl Strayed.

‘Het smelt’ van Lize spit (uiteraard)

Tips zijn welkom. We horen het wél.

dit zijn wij. 🙂 Schoon he.