Op mijn 6de was ik mollig, schattig en onwetend (in die volgorde).  Ik woonde in Lint, at graag chipjes en dronk melk bij de liters.

Zo zag ik eruit. Dit is hoe ik mijn toekomst zag.

• Toen ik zes was, was ik ervan overtuigd dat ik op mijn 26^ste in een eigen huis, met tuin zou wonen. In Lint, naturellement, het dorp zonder verkeerslichten, met één GB’ke, twee frituren (‘Frituur Mickey’ en ‘Frituur Kievit’: je moest een kamp kiezen, je was ofwel kamp Mickey of kamp Kievit) en niet te vergeten vrouwenmode-zaak Prima Rita.Vandaag woon ik in Borgerhout in een huis zonder tuin. Mijn 6-jarige zelf had mij met stevige dedain en een zekere tristesse aangekeken. Nu ben ik een en al peace en love over mijn huis zonder tuin.

 
Zie hoe devoot. Als 6-jarige dacht ik ook dat ik volwassen zou zijn, wanneer ik mijn plechtige communie deed.

• Als 6-jarige was ik ervan overtuigd dat ik tegen mijn 26ste net zoals mijn eigen mama al 3 kinderen zou hebben. 3 meisjes vanzelfsprekend. Ik heb zelf 2 zussen. Meisjes leken me leuk, van jongens wist ik nog niet zoveel af. Het leek me verder logisch dat je het geslacht van kinderen kon kiezen. Het tegenovergestelde is werkelijk te absurd voor woorden, stel je voor, dat je HET GESLACHT VAN JE KIND NIET KAN KIEZEN. Wie doet daaraan mee?Vandaag ben ik bijna 27 , kinderloos, en ik vraag me af hoe ik in dit leven GODSNAAM nog een kind bij moet nemen. Enfin, hoe mensen een kind opvoeden en tegelijkertijd erin slagen ook nog te werken, te slapen én hun haar te wassen.

Je ziet het niet, maar ik had daar een Samson T-shirt aan. Zeer avant-gardistisch.

• Op mjin 6de dacht ik ook dat ik op mijn 26^ste nieuwslezeres zou zijn.
  Ik ben geen nieuwslezeres. Sterker nog, ik ben werkelijk niets dat in de buurt kom. Ik werk in de reclame, een sector waarvan je bezwaarlijk kan zeggen dat die ALTIJD objectief de feiten weergeeft.
  Of ik zou een baas zijn van iets.
  Ik kan bezwaarlijk zeggen dat ik de baas ben. Zelfs baas zijn over mijn eigen leven vind ik al moeilijk, laat staan dat ik baas ben over andere mensen. Nog een teleurstelling die mijn 6-jarige zelf moet verwerken.

• Als 6-jarige dacht ik ook dat ik later een mollige vrouw zou zijn . Ik was een nogal chubby peuter, kleuter, kind. Laat ons zeggen dat mijn puppyvet het gezellig vond bij mij, dus wij zijn nogal lang samen door het leven gegaan. Op mijn 6de had ik dat lot al aanvaard. Ik zou een ronde vrouw worden later.Vandaag, ben ik niet mollig.Ik sta elke dag versteld van mijn lichaam ‘wow lichaam, zot cool aan het verteren en vetten aan het  verbranden en al, goe bezig’.  En ik vind elke dag dat ik (op een paar gebreken na) een RELATIEF GODDELIJK LICHAAM heb. Het beste vind ik eigenlijk dat ik mijn billen niet meer schuren in de zomer. Want toen liep ik op het einde van de dag vaak alsof ik in mijn broek had gepist, gewoon omdat mijn billen elkaar niet zouden raken.

Bad hair day, avant la lettre.

•  Als 6-jarige dacht ik ook dat ik later echt elke avond tegen de sterren op chips zou boefen, want ik was mijn eigen BAAS, en dan zou dat mogen. Ik was verder ook niet op de hoogte van het feit dat je van chips mollig wordt (nog een mogelijke verklaring voor de moligheid gespot!).Vandaag, vind ik chipkes boefen nog altijd de max. Maar ik weet ook dat het niet geldt als voedende maaltijd. FLAUW. Dus ik werk niet elke avond een zak chips naar binnen. Ik ben volwassenen geworden en hou van gevarieerde maaltijden (sorry, voor deze bal van saaiheid, ik slik hem gewoon weer in en hij komt er nooit uit, beloofd, zelfs niet als een drol).

 
Ik sta rechts. Showing my body to the world.
Als enige. Naast 3 normale kinderen.

• Als 6-jarige dacht ik dat ik later elke dag cool door Lint zou wandelen met mijn walk-man. (Damn, ik begreep het concept van voortschrijdende technologie echt nog niet).Vandaag loop ik door de straten met mijn iPhone, dat is eigenlijk volledig in de geest van wat ik als 6-jarige bedoelde. MISSIE GESLAAGD (het is wel niet door de straten van het landelijke Lint, maar door de straten van Borgerhout. Maar dat is een detail).

Om af te sluiten, een foto waarbij ik uit een ambulance stap (ik twijfel duidelijk over de capaciteiten van die heer rechts).
Ik heb verder een te grote jas aan, maar gelukkig wel beentjes waar een mens twee dagen heerlijk van kan eten.

CONCLUSIE.
Ik ben op geen enkel vlak geworden wat ik dacht te worden.

Ik weet niet of dat goed of slecht is eigenlijk.
Voor de filosofische beschouwing daarvan moet je bij Ingeborg zijn.  🙂