Tegenwoordig wandelen wij veel. En dan kijken wij ook naar de grond. Wij hebben dat van onze oma geleerd. Er is ALTIJD iets waardevols te vinden op de grond. Mijn oma vond aan de lopende band gouden juwelen en geld. (Of ze was stiekem kleptomaan, dat kan ook).

Nu, wat hebben wij tijdens dat wandelen ontdekt:

de wereld ligt vol met eenzame schuivertjes 

Arme schuivertjes.

Het is ook niet echt motiverend als je schuivertje heet. Stel je voor: dat jij schuiverke heette. (enfin, ik stel me alvast voor dat ik schuiverke heet. “Hey, Hallo, Schuiverke Theunynck, aangenaam.”).
Als je schuiverke heet, dan ga je toch vanzelf wegschuiven. Als ik een schuivertje was, dan dacht ik . ook: ‘jongens, het is al goed, laat maar zitten: ik laat het gaan, ik laat mezelf gaan: het maakt toch allemaal niet meer uit, want ik ben een schuivertje’.
Dat is een self-fufilling prophecy van de ernstigste soort.

Daarom hebben wij beslist:

wij gebruiken enkel nog ‘stekertjes’.

En die blijven steken maat. Dat is niet normaal.

Hier een mooie collectie eenzame schuivers die we ondertussen al zijn tegengekomen.