Onlangs was emoshit.be ‘under bruteforce attack’. Een of andere cyberbot was bezig om met alle mogelijke logingegevens die het kon bedenken om in te breken op onze website. Dat klinkt ernstig, toch? Maar op zich is het niet zo erg.

Zo is het ook met mijn hersens in de nacht. Tegenwoordig word ik vaak wakker in het midden van de nacht of vroeg ’s ochtends. Heel soms val ik dan gewoon opnieuw in slaap. Heel vaak niet. En wanneer ik niet in slaap val, schiet mijn brein in gang en vallen mijn gedachten mij aan. Zo voelt het: bruteforce attack op mijn hersenen. Ernstig, toch?

Maar als het ochtend is, lijkt alles relatief en lijk ik een idioot dat ik slaap verloor aan dingen die helemaal niet zo erg zijn.

Er is dus een grote kloof tussen de overdagSara en de nachtSara.
De nachtSara is een extreme pessimist, die van 1 onbetaalde factuur het volgende slechte Vijftv-drama kan maken: ‘ons water wordt afgesloten, er staat een gerechtsdeurwaarder aan de deur en we worden buitengegooid en waarschijnlijk heb ik ook vroegtijdige alzheimer want ik vergeet facturen te betalen’.

DagSara betaalt dan gewoon de factuur met aanmaningskosten van 7 euro en denkt: dat had ook een G&T kunnen zijn, die 7 euro, Theunynck, herpakken.

Bange nachtSara kan soms maanden verdwijnen. Wanneer ik goed in mijn vel zit, is de kloof tussen de dag en de nacht niet zo groot. Voel ik me gestresseerd, niet in mijn plooi of ongelukkig, dan is bange nachtSara er haast elke nacht. En dat is frustrerend. Want in die periodes dat ik me al ongelukkig voel, heb ik eigenlijk nood aan veel én goeie slaap, niet aan constante nachtelijke flip-outs.

Ondertussen heb ik wel met bange nachtSara leren leven. En ik heb een paar trucjes die mij helpen om toch weer in slaap te vallen. En die deel ik dan ook maar, want wie weet lezen hier nog bange nachtmensen mee. En die weten net als ik dat de bange nacht lang duurt. En heel donker. En diepdroef.

1. Beslissen wat ik de volgende dag ga aandoen. Ja, ik besef dat dat heel ‘Clueless‘ klinkt, maar voor mij durft dat al eens werken. In mijn hoofd door mijn kleerkast gaan en een goeie combo bedenken voor de volgende dag.
2. Tegen mijn lief kruipen en proberen mee te ademen met hem. Wat moeilijk is. Maar daardoor ook afleidt en dus ook wel durft werken.
3. Door Instagram scrollen. Ik begin daar alleen aan als ik mijn andere trucskes al geprobeerd heb, want er is ook iets heel deprimerends aan het licht van een smartphone in het midden van de nacht. Maar als het echt grote paniek is: scrollen door Instagram, hoe banaler hoe liever, hoe meer oppervlakkige leeghoofdige gewoonheid van het leven, hoe beter.
4. In extreme gevallen: opstaan en een lijstje maken van alle dingen die mij bruteforce attack-gewijs aanvallen. Mijn ervaring leert mij dat eens je die dingen op papier ziet staan, ze al minder erg zijn. Je kan ze zo herleiden tot hun ware proporties, zonder overdreven drama. Een beetje zoals je je aartsvijand naakt voorstellen. Dan is het ook maar gewoon een mens, met schaamhaar en putjesvlees en billen.

Wat ik écht graag zou willen, is bange nachtSara naar de eeuwige jachtvelden verbannen, maar daar ben ik nog niet. Als iemand daar truken voor heeft, hoor ik ze graag.