Iemand (heel cool) heeft ooit gezegd ‘less is more’.

En ik ben er eindelijk achter dat dit niet gewoon een coole uitspraak is, maar mogelijks de meest inzichtelijke spreuk van de 21ste eeuw is.
Zie hier de aanleiding. Het gebeurde stiekem en geleidelijk, maar op een bepaald moment werd ik op een zaterdag wakker en mijn weekends was even druk als de week, en al die leuke activiteiten voelden plots aan als werk.

Dat was niet cool.

Want laten we eerlijk zijn, het basisconcept van het weekend is ‘niet werken’ of ‘rust’ (dat is al zo sinds de eeuwigheid, toen ‘zondag’ nog het weekend was (OMG, één dag weekend, de gedachte alleen al,  dat is als één uur slaap, pure terror). En toch, op een bepaald moment begonnen onze weekends er even druk uit te zien als de week, en leuke activiteiten begonnen aan te voelen als werk. Dus daarom maakte ik met mezelf een paar afspraken.
Gewoon om wat minder te doen, efkes op pauze drukken.

 

1. Plan het ongeplande 

Vandaag zorg ik voor voldoende blokken leegheid. Dan is er nog plek voor last-minute dingen waar je echt zin in hebt. Dan is er tijd om ergens te blijven hangen, waar het echt gezellig is. Maar dan is er ook tijd voor lummelen, in de zetel hangen, 3 uur lang de krant lezen of mij verliezen in het prutsen van haartjes uit mijn epilady (er is echt niets dat meer voldoening geeft in het leven). Enfin, leegheid kan dus heel vol zijn. Dat is belangrijk voor mijn welzijn.

Zie, Sara ligt hier op een bank, op een zaterdag in de zon, we zaten nog in het museum, maar weet je in de zon liggen is ook belangrijk.

 

3. Ik ga mij nooit meer haasten.

Ik weet het: het is een belachelijk statement dat nooit waar kan worden. En toch heb ik hier echt echt gevoel dat ik tot bij de essentie van het leven kom. Want ik ben onlangs tot de ontdekking gekomen dat het allemaal eigenlijk heel erg eenvoudig is. Ofwel, vertrek je op tijd (ik heb het daar persoonlijk wel heel erg moeilijk mee, want eens ik ergens ben, dan vind ik het daar altijd mega gezellig, en stel ik het moment van vertrekken altijd uit). Ofwel aanvaard je dat je te laat ga komen.

Zie, uw leven is veranderd.
Het mijne toch.

 

4. Routine is heerlijk

Gewoon, omdat (en dat is ultra persoonlijk) ik gelukkig en rustig word van een gewone-avond-thuis-ritueel: thuiskomen, koken, eten en in de zetel hangen. Ja, ik ben een 84-jarige ziel in het lichaam van een 26-jarig meisje.

via GIPHY

Spongebob en ik. Wij zitten zo hard in dezelfde groove.

 

2. YOGA with Adriene

Ik weet het. Het is niet de eerste keer dat ik over deze hartsvriendin vertel. Maar belangrijke dingen, moet je herhalen. Dus nog eens. Yoga with Adriene is de max. Als ik me niet kan ontspannen na een dag werken, als ik me  in het weekend opgedraaid voel,  als ik ‘s nachts in een dramatische-doemdenk-spiraal beland, dan helpt Yoga with Adriene altijd, vaak veel, soms een beetje. Meestal is dat beetje al genoeg. En op alle andere dagen, kan het geen kwaad om een halfuurtje extra eigen liefde in je dag in te plannen. Want eerlijk, je kan jezelf nooit graag genoeg zien. Nee, echt, wij zien onszelf allemaal niet graag genoeg. Ge kunt daar nu allemaal mee lachen, maar wie durft er hier onbeschaamd een compliment als ‘wauw, uw haar ligt goed’ aannemen met de woorden ‘ja, ik weet het’. Bijna niemand. Emoshit werkt eraan. Wij gaan onszelf wat liever zien. Welkom, bij de self love club. Het is hier gezellig.

5. Nuttig zijn is heel vaak overrated

Naast een 84-jarige ziel, was ik in een vorig leven zeker een dedicated protestant. Ik heb het gevoel dat ik dingen moet ‘verdienen’. Ik mag dus (van mezelf) pas genieten als ik  eerst iets nuttigs hebt gedaan. Wat absurd is. Want je hebt net een hele week gewerkt, en dan moet je je zaterdag nog eens opvullen met nuttige dingen. Zie, het is nog absurder nu ik het heb neergeschreven. Bovendien, je kan ook gewoon doodgereden worden. Dan zijn al die nuttige dingen echt niets waard.
Dit is niet haasten. Dit is gewoon leven en doen en gelukkig zijn.

 

6. Wandelen is het NIEUWE ALLES

Ik weet het, het is heel pre-pensioen om te zeggen dat je wandelen leuk vindt. Maar ik ga het mij niet meer aantrekken: wandelen is echt fantastisch. Punt. Het heeft mogelijks mijn leven al een stuk of honderd keer gered. Want ik wandel nu quasi elke dag naar mijn werk en de voordelen zijn niet op één hand te tellen. Het helpt mij bij regel 3 (nooit meer te haasten). Wandelen is echt moeilijk om heel snel te doen, wandelen is in zijn kern een trage activiteit, en dat is goed. Bovendien, is mijn kans om doodgereden te worden met 90% gedaald. En ik hoef nu ook niet meer boos te roepen op chauffeurs die mij van de baan rijden of op fietsers die ellendig traag fietsen, heerlijk, want ik ben geen fietser meer. Nee,ik kan rustig naar podcasts luisteren, want ik bevind mij veilig op het voetpad, waar het leven traag gaat. Oh ja, nog één ding, ik ben 2 keer meer dan een half uur buiten, ook in de winter. Hopla, zie hier het grootste cadeau dat ge uzelf kunt geven.

Hier ben ik op weg naar mijn werk, ja ik heb een rugzak, anders gaan uw schouders naar de klote als ge een computer moet meenemen, oké?

 

7. Doe niets in het weekend dat je nog kan uitstellen.

Stel u altijd de vraag, is het echt noodzakelijk dat ik dit doe. Mijn regel is, er hoeft pas echt gewassen worden, als al mijn onderbroeken vuil zijn. Stof is gezellig, en van stof afdoen is nog nooit iemand gelukkiger geworden. De glascontainer staat er morgen ook nog.

 

8. De zonsondergang achter een verkeerslicht kan schoon zijn

Of voelen hoe uw handen het stuur omklemmen, ook dat kan echt een bijzondere sensatie zijn. Ik besef, het wordt hier heel zweverig nu (dus haak gerust af), maar toch: je kan gefrustreerd voor het rood licht staan, of je kan genieten van dingen terwijl je voor het rood licht staat.

 

Hopla, nog een mooie zonsondergang. Het leven kan eenvoudig zijn. Geniet er gerust efkes van. Goed hé, zo’n pauzeknop.