Toen ik een glutenvrije beginner was, voelde ik me vaak heel eenzaam op het internet. Veel glutenvrije internetmensen zijn heel streng en vingerwijzend en ernstig of gewoon retesaai. En niet grappig. En toen vond ik de blog van Julie. Het was alsof dansende (hilarische) unicorns van een regenboog kwamen afgeroetsjt in mijn richting. Ze is grappig, ze kan schrijven, ze is mijn glutenvrije internetsoulmate (ik moet dringend nog eens scrabbelen, zo’n goed woord). Enfin, voor haar blog hield ik een dag lang bij wat ik at, omdat wij glutenvrijen mekaar nodig hebben voor inspiratie, dat is gewoon zo. En omdat Emoshitlezers misschien ook willen weten wat ik eet, post ik hetzelfde ook nog eens schaamteloos hier. Komtie.

Eten, ooh, eten. Als ik alle tijd die ik besteed aan eten maken, eten kopen, eten opeten en niet onbelangrijk, nadenken over eten, zou investeren in bijvoorbeeld een carrière, dan was ik zeker al rijk en beroemd.

Helaas, dat is niet het geval. Moest iemand mij willen betalen om over eten na te denken: sara@emoshit.be. Ik sta open voor voorstellen.

Enfin, eten is belangrijk. Ontbijt is mijn voornaamste motivatie om op te staan (net na ‘ik moet keidringend naar toilet, ik zal maar opstaan’). Ontbijt is soms zelfs mijn motivatie om te gaan slapen, want tegen dat ik wakker word, is er weer eten. Hoera.

Mijn ontbijt was niet spannend. Maar ja, ik moest eerlijk zijn. Anders had ik zeker deze glutenvrije wafels gemaakt en gedaan alsof ik die elke dag eet alsof het niks is . Maar nee, het was gewoon een bakske havermout met fruit. Om het spannender te maken, heb ik er een gifje van gemaakt. Kijk maar!

Omdat ik supergevoelige darmpjes heb, drink ik voor mijn ontbijt altijd een glas warm water met citroensap (dat helpt mij, ik weet ook niet waarom) en doe ik een lepel geweekt lijnzaad in mijn havermout. Dat is niet lekker, dat smaakt naar hoe ik denk dat het slijmspoor van slakken smaakt, maar dat is niet erg, want het werkt om mijn darmen blij te houden en in mijn bakske proef ik dat niet.

Bij mijn ontbijt dronk ik thee en las ik een cultureel verantwoord magazine. En ik scrollde door instagram, dat ook.

Ik had een afspraak om 11.15h, daarna ben ik koffie gaan drinken. Koffie is belangrijk in mijn leven, wegens het feit dat ik voor een vierde een koffiebar bezit, dus testte ik een nieuwe koffiebar in de buurt. En dronk ik twee americano’s. Lijkt het alsof er op dat plankske nog plaats is voor een koekske? KLOPT. Maar het was een speculaasje vol gluten, dus ja.

Omdat ik die dag veel tijd had, deed ik een broodexperiment. Ik had dit recept al vaak gezien en het leek mij gemakkelijk en ik had nog een glutenvrije bloem-mix die ik eens wilde testen. Ik deed er geen besjes enzo in, maar wel pompoenpitten en lijnzaad (lijnzaad for life).

Ik deed er avocado op en kaas. Het lijkt alsof ik hier gewoon kaas aan het eten ben, maar nee hoor, er zat een boterham onder.

Eet ik gewoon plakskes kaas terwijl ik net een vers brood gebakken heb? Nee, zot!

Daarna dronk ik veel thee, omdat het koud was en ik de verwarming niet hoger wilde zetten.

Daarna moest ik weer ergens zijn, vergat ik snacks mee te nemen (ik ben nog altijd slecht in inschatten of en wanneer ik weer honger ga hebben). Dus ik kwam thuis en ik wilde alles opeten. En alles, daarmee bedoel ik niet worteltjes of een appel of tien schijfjes komkommer.

Ik at een half zakske pinda’s leeg en een stuk kaas en ook een compensatiewortel.

En ik maakte springrolls, omdat mijn lief en ik een tv-dinner gingen doen en springrolls pasten daar wel bij. (bekentenis: ongeveer de helft van de tijd dat wij met z’n twee avondeten, eten wij voor tv, omdat wij denken: nu kan het nog, wij hebben geen kinderen, wij hoeven het goede voorbeeld niet te geven, wij kunnen in de zetel eten zonder morsen, meestal).

Ik weekte een aantal rijstvellen en vulde die met fijngesneden wortel, komkommer, avocado, reepjes sla, sojascheuten, stukjes mango en reepjes gerookte makreel.

We doopten die in sojasaus (glutenvrij, van de winkel), pikant-zoete chillisaus (ook van de winkel) en pindasaus (van zelfgemaakt volgens dit recept, minus de suiker).

Het was njammie. House of Cards was spannend, zoals altijd. Hoe goed is Robin Wright? Niet te doen. Ik wil al haar kleren, tot en met haar badjas toe (die heeft zelfs een pagina op het internet, die BADJAS hè).

Normaal zou ik daarna nog een stuk Tony’s met amandel en zeezout eten, maar ik doe aan een suikervrije januari (jaja, eigenlijk moogt ge dan ook geen zoete chilisaus eten, ik weet het, ik ben een cheater) dus at ik als dessert nog de twee springrolls die over waren.

Ik dronk nog wat thee en nog wat en nog wat en ik slaagde erin om geen chocolade te eten. En ik begon al weer te denken hoe lekker het wel niet zou zijn om ontbijt te eten. Mmmm. Ontbijt.