eMoSHiT

Bereid je voor op veel woorden

en nog meer gevoelens

more

Gedichtendag

Sara Theunynck // donderdag, 26 januari 2017


Wij zijn de dochters van een dichter, dus is Gedichtendag eigenlijk onze nationale feestdag.

Wij leerden al snel dat gedichten dingen kunnen die gewone woorden niet kunnen.  Dat ze dingen luidop kunnen zeggen die je meestal niet luidop durft te zeggen. Dat ze, zoals geuren, gevoelens kunnen opwekken en herinneringen opgraven.

Of recenter, dat het oké is als je vader een liefdesgedicht met zweem van erotiek schrijft, maar dat het raar zou zijn om daar een gewone conversatie met hem over te hebben.  (Ik spreek uit ervaring, mijn papa en ik keken ooit eens per ongeluk samen naar Y Tu Mama También en dat was met veel wegkijken en vooral geen oogcontact maken).

Toen wij klein waren, dachten wij dat we zelf ook dichteressen zouden worden. Zita al met meer succes dan ik. Ik had een schriftje waarin ik het ene versgedrocht na het andere schreef. En kijk, in mijn allereerste dagboek, stond er al een (gepikt) gedicht op pagina 2.

In 1993 vond ik het ook erg belangrijk om alle documenten (ook mijn eigen dagboek) te ondertekenen met mijn volledige naam. Ergens heb ik heimwee naar deze periode, toen het neerschrijven van mijn naam nog een duidelijke en simpele bevestiging was van wie ik was. Ooh kleine Sara, ik mis je.

 

Zita, die heeft nog een poëziewedstrijd gewonnen, toen ze 16 was. Die was legit op weg om poëet te worden. Waarom stopte je met dichten, Zita?

Wat er ook gebeurd is, wij blijven het gedicht een warm hart toedragen. Wij zijn natuurlijk verwend. Soms krijgen wij een gedicht dat voor ons of over ons is geschreven. Belangrijke momenten worden voor ons, als ware het op bestelling, in woorden, zinnen, geschreven liefde vertaald. Check de site van papa Theunynck en zoek ons in zijn gedichten.

En ook, de Peter himself schrijft op 11/2 in De Groene Waterman liefdesgedichten voor iedereen die er eentje nodig heeft én schreef vandaag ook een gedicht bij een emoji. Kijk maar. Je vindt er nog meer emoji’s vertaald in wonderschone gedichten. En je kan gewoon eender welke emoji in de dichtbot gooien en die geeft je poëzie terug.

En omdat eigen (vader)loft stinkt, ook nog eentje die niet van de hand van een familielid is.

Een gedicht dat jaren geleden al de lucht uit mijn longen sloeg en dat nog altijd doet.

Lamento 

Remco Campert

Hier nu langs het lange diepe water

dat ik dacht ik dacht dat je altijd maar

dat je altijd maar

 

hier nu langs het lange diepe water

waar achter oeverriet achter oeverriet de zon

dat ik dacht dat je altijd maar altijd

 

dat altijd maar je ogen je ogen en de lucht

altijd maar je ogen en de lucht

altijd maar rimpelend in het water rimpelend

 

dat altijd in levende stilte

dat ik altijd zou leven in levende stilte

dat je altijd maar dat wuivende oeverriet altijd maar

 

Langs het lange diepe water  dat altijd maar je huid

dat altijd maar in de middag je huid

altijd maar in de zomer in de middag je huid

 

dat altijd maar je ogen zouden breken

dat altijd van geluk je ogen zouden breken

altijd maar in de roerloze middag

 

langs het lange diepe water  dat ik dacht

dat ik dacht dat je altijd maar

dat ik dacht dat geluk altijd maar

 

dat altijd maar het licht roerloos in de middag

dat altijd maar het middaglicht  je okeren schouder

je okeren schouder altijd in het middaglicht

 

dat altijd maar je kreet  hangend

altijd maar je vogelkreet  hangend

in de middag  in de zomer  in de lucht

 

dat altijd maar de levende lucht dat altijd maar

altijd maar het rimpelende water de middag je huid

ik dacht dat alles altijd maar ik dacht dat nooit

 

hier nu langs het lange diepe water dat nooit

ik dacht dat altijd dat nooit dat je nooit

dat nooit vorst dat geen ijs ooit het water

 

hier nu langs het lange diepe water dacht ik nooit

dat sneeuw ooit de cipres dacht ik nooit

dat sneeuw nooit de cipres dat je nooit meer

 

Welke poëzie moeten wij nog lezen? Heb jij een gedicht dat je hart verkruimelt? Laat het ons weten. Er kan nooit genoeg poëzie zijn.

 

Tags: .
Sara Theunynck

Over Sara Theunynck

Sara is een vrouw (shit) van 34. Ze moet er nog aan wennen dat ze nu volwassen is. Ze houdt veel van rare dierenmetaforen. Ze probeert zich minder te haasten en meer IN HET MOMENT te leven. Dat is supermoeilijk, maar wel al makkelijker dan vroeger. Ze koestert kleine overwinningen en probeert niet altijd boos op zichzelf te zijn wanneer DE dingen niet lukken. Ze heeft een zoon en kan daar maar moeilijk over zwijgen. Ja, sorry.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.