Nu we niet mogen drinken, hebben we iets anders nodig dat de druk van de ketel haalt, en ons de dingen doet relativeren. Iets zoals op café gaan, leuteren en niet denken over de moeilijke dingen van het leven. Daarom kijken we foute televisie in februari. Verwacht je aan onze blik op Temptation Island, Blind getrouwd, Astrid en misschien doen we De Jurk ook wel. 

Deel 2 – Blind getrouwd

Omdat Sara zelf ga trouwen, vindt ze dingen over getrouwd zijn, extra interessant. De aantrekkingskracht die Say Yes To The Dress nooit op haar gehad heeft, is er nu plots wel. Die bestaat nog altijd uit 50% ergernis (de trouwwinkelmensen, de schoonmoeders, de boertige bruiden, al die mensen die daar rondlopen in het algemeen), 25% ongeloof (mag je zo onbeleefd zijn in een winkel, echt?), 24% junkliefde (alles wat zij willen, wil ze totaal niet. Met chips is dat net zo. Alles wat chips wil (ons dik maken), willen we niet, MAAR TOCH) en 1% ‘research’ (je weet nooit, toch?).

Sara: ‘Die aantrekkingskracht voel ik nu ook ten opzichte van Blind Getrouwd. Mensen wetenschappelijk aan mekaar matchen en die dan samen duwen en kijken wat er gebeurt, een soort van omgekeerde Temptation Island: What’s not to love?’

Dus ook hier, enkele Emoshit-bemerkingen.

1/De ‘experten’

We hopen dat ze, wanneer ze niet gefilmd worden, serieuzere dingen bespreken over hun potentiële trouwers dan ze doen op camera. Want de manier waarop ze nu mensen aan mekaar lijken te verbinden, BOEZEMT ONS GEEN VERTROUWEN IN.

Expert 1: “Hij is al samen geweest met heel onafhankelijke types en heel afhankelijke types.”

Expert 2: “En zij is een beetje tussenin, niet te afhankelijk en niet te onafhankelijk.”

Expert 3: “Volgens mij zijn zij en hij een goeie match. Laten we het proberen”.

Sara: ‘No.Shit. Ik wil ook expert worden. En mensen aan mekaar koppelen. Ik heb de credentials. Dit huwelijk is door mij in gang gezet, in zijn prille begin.’

2/ Liefde voor neven-personages

De broer van Evelien. Need we say more?

De papa van Matthias. Wij voelen zoveel warme liefde voor de papa van Matthias.

Wij hopen op nog meer interessante neven-personages. Please televisie, geef ons meer. Stil onze honger.

3/Zot respect voor die kandidaten, die DAT DOEN, TROUWEN MET EEN ONBEKENDE.

Zenuwachtig dat Zita was. Zita was letterlijk zenuwachtiger tijdens het kijken naar Blind Getrouwd dan ze was tijdens haar eigen huwelijk (en dan vooral de minuten in aanloop naar het Effectieve Moment).
Zita: ‘ Mijn eigen trouw, die was kei chill. Mijn man was daar, en ik ook. En alles was geregeld toen. Het hielp natuurlijk dat ik niet met een wildvreemde moest trouwen.
Maar kijken naar Blind Getrouwd: ik werd daar  marginaal zenuwachtig van. Ik maakte uiteraard de fout mij in die mensen te verplaatsen, en mijn hart ging als een razende tekeer. En ik zweette. Ik heb nadien nog een uur met hartkloppingen in bed wakker gelegen. Om maar te zeggen: zot respect voor die kandidaten. Mijn lichaam is mentaal en fysiek niet gebouwd om zoiets te doorgaan denk ik.’

4/Het lijkt zo ‘echt’
In veel reality-tv zie je hoe de échte mensen een rolletje spelen, waarvan ze ofwel zelf denken dat ze er beroemd mee gaan worden of dat hen is ingefluisterd door evil schmevil kijkcijferbeluste tv-makers. Dat zie je niet in Blind Getrouwd. Die mensen zijn voor echt zenuwachtig, je ziet hen echt nadenken of ze nu wel of niet met iemand die ze nog maar 12 uur kennen in een bed gaan kruipen in een hotelkamer vol champagne en rozenblaadjes. Je ziet hen poepzenuwachtig voor de eerste keer met hun echtgeno(o)t(e) in een auto zitten, een eerste ontbijt beleven op huwelijksreis. En zeker: samen auto rijden. Dat is eigenlijk iets heel intiems, samen een lange rit in de auto maken. Enfin, voor ons is dit reality herleid naar zijn puurste vorm en dat is héérlijk en verslavend.