Ik heb een boek geschreven met als titel: Het wordt spectaculair. Beloofd.
Ik ben daar heel content mee. Mijn papa ook, die was alleen wat bang van die titel: ‘Maakt ge nu niet een iets té grote belofte zoetje?’
Maar dus. Het ligt nu (met titel en prachtige cover) exact een week in de boekhandel (dat zijn echt schone plekken boekhandels (ik zeg het maar hé)).
Maar wat blijkt, niet zoveel jonge mensen doen dat nog, een boek schrijven (zie vraag 1). Dus hebben mensen daar vragen bij. Ik snap dat.
Daarom hier de meest gestelde vragen over het schrijven van een boek en mijn poging tot het geven van een antwoord.
Waarom schrijf je in godsnaam in deze tijd nog een boek?
Ik weet het. Buiten een beetje eer (heel soms, als er effectief iemand is die uw boek leest), valt er vaak niet zoveel mee te verdienen of bereiken met een boek. Maar toch. Ik lees zo graag. En ik heb zoveel aan andere mensen die ook schrijven. Boeken zijn zo wonderschoon. Dus voilà, dit is mijn bescheiden bijdrage aan de lezende mensheid.
En ook, een boek is ook wel gemakkelijk. Ik zou ook wel het scenario voor een film willen schrijven, maar dan heb je een miljoen euro én een regisseur nodig, ge ziet: niet zo eenvoudig. Terwijl een boek, dat is simpel. Ge zet u achter uw computer. Ge typt de woorden. En voor ge het weet is het daar: een verhaal. Dat is toch magisch?
Is het nu fictie of non-fictie?
Het is een verzonnen verhaal (of hoe zeg je dat in volwassenen woorden?) en dus fictie.
In het begin, toen ik voor het eerst naar Sara doorstuurde, was ik ervan overtuigd dat het verhaal 100% verzonnen was. Toen las Sara het verhaal en zei ze dat ze er héél veel van mij en mijn leven in herkende. Ik heb toen nog verbaasd: ‘Echt?!’ gevraagd. En toen heeft Sara eens heel diep gezucht en traag ‘ja’ geknikt. Dus ja, er zitten ook echt dingen in van mij. Voilà, zo weet je het. Wat is ook fictie en wat is non-fictie? Bovendien, een mens moet ergens zijn inspiratie halen hé.
Nu is de vraag natuurlijk wat is allemaal verzonnen en wat is echt? (Nu heb ik jullie hé.)
Gebruik jij een pseudoniem?
Er zijn echt heel veel mensen die dat aan mij vroegen, in de aanloop naar de lancering van het boek. Maar ik weet echt niet waarom ik een pseudoniem zou moeten gebruiken. Ten eerste, niemand kent mij, dus wat is het verschil? Ten tweede, hoe maak je dan reclame voor dat boek, en als je dan interviews moet geven: hoe gaat dat dan? Ten derde, ik heb dat boek wel geschreven hé, ik heb daar gelijk drie jaar kei hard aan gewerkt, ik ben er verdomme trots op. Dus nee, ik gebruik geen pseudoniem.
Dat is Theunynck. Met -th en een -y en -ck en ook nog ergens een -n op een gekke plek. Dank u, daaaag.
Waarom vroeg je eigenlijk aan Herman Brusselsmans om een quote te geven voor de achterflap?
Als mensen mij dat vragen, antwoord ik: ‘Waarom niet?’
Nee. Hij was niet meteen dé kerndoelgroep die ik in het begin voor ogen had. Ik dacht in eerste instantie misschien aan iets gevoeliger publiek. Maar het was echt moeilijk om iemand te vinden die van een wilde onbekende een boek wilde lezen en daar iets over wil dezeggen. dus toen dacht ik: ‘Fok it. Waarom niet Brusselmans.’ Het leek zo’n gek plan, dat het wel moest slagen. En zie, bij Brusselmans had ik eigenlijk niets te verliezen. Als hij zei: ‘Het is wonderschoon’, was dat goed. Maar als hij zei: ‘Het is een kutboek, dat enkel dient voor vrouwen die te veel in touch zijn met hun preut’, was dat eigenlijk ook goed. Want dan zou ik daar om lachen, en er zou reactie op komen en Herman Brusselmans had tenminste iets gezegd over mijn boek. Enfin, het kon niet fout gaan.
En dus stuurde ik hem een mail die begon met ‘allerliefste Herman’ en eindigde met ‘zoetsappige groeten’, en ergens tussenin stond er nog een foto van mezelf. En daarop antwoordde hij: ‘Mooie foto Zita’ (Herman blijft Herman). ‘Als je me het manuscript op papier bezorgt, lees ik het voor je.’ En daar stond zijn adres. En dus ben ik naar zijn huis gegaan,en ik heb daar persoonlijk het boek in zijn brievenbus gestoken. En 4 dagen later om 2.57 u. ’s nachts mailde hij terug met deze quote:
‘Een goeie roman schrijven is op een surfplank een moeras oversteken, in een kano de Veldstraat afvaren, vanuit het zwarte gat de zon van dichtbij zien opgaan. Zita Theunynck heeft met haar debuurroman de surfplank gevonden, de kano ontdekt, en de zon bekeken. Ze is derhalve een zeer groot literair talent.’ Herman Brusselmans
De rest is geschiedenis.
(Ik heb zo ondertussen het gevoel dat Herman best een gevoelig en lief man is, vertel het voort, hij zal dat waarschijnlijk verschrikkelijk vinden).
Wat vindt Lorenzo van het boek?
Hij is mijn lief en mijn man en mijn soulmate en degene die me altijd heeft zien schrijven. Maar hij heeft nooit iets mocht lezen. Ik was daar nogal gevoelig voor. Ookal heb ik toch pakweg de helft van zijn hersenhelft gebruikt om een goed mannelijk personage neer te zetten. Dus misschien was dat wat oneerlijk. Maar soit, het is gebeurd. Op een bepaald moment heb besloten dat hij het pas mocht lezen als het echt uit zou zijn, omdat het dan een echt boek is en dat is cooler. En ook, omdat ik het aan hem wilde opdragen en ik dacht dat het cool zou zijn als hij dat zou zien staan: ‘Voor mijn man, Lorenzo Van Loon’.
Soit, we zijn hier. Het boek is er. De badkamer is af. En vandaag vertrekken we naar IJsland. En daar gaat hij het lezen. Ik denk dat hij zenuwachtig is om het te lezen, en nu ben ik ook zenuwachtig. En zo wordt hij nog zenuwachtiger. De grote vraag is dus nu: Gaat ons huwelijk dit overleven?
Ik hou jullie op de hoogte.
Waarover gaat het verhaal?
Over het verhaal kan ik niet te veel vertellen, als je dat wil weten, kan ik je één ding aanraden: lees het boek. Altijd goed. (Je kan het vinden bij alle boekhandels, online en offline).
Om toch één ding te zeggen: Het boek gaat een jongen en een meisje die samen een zomer beleven in Antwerpen. Maar dan niet zo cliché zoals het hier staat hé. Duh.
En het speelt zich dus af in Antwerpen, want Antwerpen is een keimooie stad. Je kan het boek dus ook perfect lezen op alle plekken in de stad waar de scènes zich ook afspelen. Een soort van kroegentocht, maar dan met scenes uit een boek en woorden, snap je? Misschien een nieuwe soort lezers-ervaring.
Hoe schrijf je een boek? Hoe ben je eraan begonnen?
Ik heb eerst lang in mijn hoofd nagedacht over wat nu een leuk verhaal was. En toen zijn er echt heel veel slechte verhalen gepasseerd. Tot dit verhaal in mij opkwam. Toen heb ik heel snel de eerste scène en één van de laatset scènes in het boek geschreven. Dat was echt op een dag klaar. Dan moest ik de rest gewoon nog opvullen, en dat heeft helaas zo’n drie jaar geduurd.
Is het een meisjesboek?
Ja, de kaft is roze. En ja, het gaat over liefde. Maar schijn bedriegt. En Jezus, de hedendaagse man kan ook een portie liefde, twijfel en onzekerheid aan, denk ik.
Wij denken dat jij deze artikels ook wel leuk gaat vinden
Over Zita Theunynck
Zita schrijft als scenariste voor televisie. Voorlopig toch, met televisie weet je nooit. In haar vrije tijd, stuurt ze graag lange sms'en naar haar vrienden en probeert ze een recept te vinden waarmee ze zo'n blok tofu eindelijk lekker klaar kan maken. Of ze zit voor televisie pindanootjes te freten, dat kan ook. Zita heeft deze bio geschreven op de trein net voor ze moest afstappen. Ze hoopt dat dit niet opvalt.'
Ik ga het al zeker kopen! Proficiat ermee!!!!
<3 dankje.
Supercool! En zag ik nu op Instagram dat er al een tweede druk kwam? Proficiat!
Ja, zot hé. En ook, dank u. xx
Heb je boek net gekocht, super benieuwd!
Jeuj! xxx
We kennen elkaar niet echt, maar ik was wel op jullie trouw, en je leek me zo’n tofke dat ik je minstens een halve kilo van mijn zelfgemaakte granola cadeau wou doen (dat heb ik dan). Die granola is er niet geraakt, dus in de plaats koop ik zeker je boek. Ik ben heel benieuwd, maar ik voel nu al dat het goed gaat zijn en ik wens je veel succes en nog vele drukken toe!
Hey Vanessa, zo leuk jong. En het feit dat jij mij een halve kilo granola cadeau wou doen, zegt heel veel over jou. Echt. We zijn van dezelfde slag, ik voel het. Hopelijk vind je het boek leuk. En komen we elkaar nog eens tegen bij granola, of een koffie ofzo (trouwen ga ik voorlopig niet nog eens doen 😉
“Ik heb nogal de neiging hartjes te tekenen bij zinnen die ik grappig en mooi vind,” schrijf je bij een stuk over Amy Poehler op deze website.
Weet dat meer dan de helft van je boek in het roze gehighlighted (het online equivalent van hartjes tekenen – je boek werd me aangeraden op vakantie in Sicilië en ik kon niet wachten op de fysieke versie) staat. Dat ik bij het uitlezen van een boek 1 quote kies en dat ik deze keer niet weet hoe ik daar aan moet beginnen. Dat ik het dus prachtig vond en volgende week fysieke exemplaren zal kopen om uit te delen aan vrienden. Dat ik door je boek ook terechtkwam op deze prachtige, ontroerende website. Dat als je A.M. Homes nog niet gelezen hebt, dat zeker eens moet doen. En dat het me ook wat deed denken aan die hartverscheurende film met Ryan Gosling, ‘Blue Valentine’.
Merci voor dit boek. Merci voor deze website. Alle liefde.
Wauw! En zo cool. En nee, ik heb A.M. Homes nog niet gelezen! Met welk boek moet ik beginnen? (en als er iets in de toekomst minder goed gaat, denk ik gewoon aan je compliment over Blue Valentine , en dan is alles toch tenminste weer oké, serieus). Alle liefde terug. En hartjes!
Een boek geschreven! Zo cool!
Helemaal fan van dit blog, dus zal je boek ook fantastisch vinden, gok ik.
Ik heb het in ieder geval direct besteld.
jeuj! Laat weten wat je ervan vindt. Echt.
Bedankt voor je boek, jij mag er nog schrijven!
Bedankt voor je reactie, jij mag er nog schrijven! 🙂
Spannend! Deze man gaat je boek lezen 🙂 proficiat en de feedback volgt!
all right! Ik ben benieuwd.
Mooi!
dank u!
Lieve Zita,
Vakantie…Je boek gelezen…twee namiddagen…werd beetje lastig als ik gestoord werd…want goed boek…heel goed boek…Je boek werd ook al in de Libelle vermeld…jawadde…
Ik wil je volgende boek al lezen…
Heb je in afwachting leestips? (Nederlands en beetje in jouw stijl?)
Dikke knuffel,
Christine (de tit van toen)
Hey liefste Christine,
Zo lief! Dank je voor al je lieve woorden (ik dacht onlangs nog, hoe zou Mevrouw Declerck het nu gevonden hebben?:).
En sorry ook, ik zie je reactie nu pas.
Mijn volgende boek is nog niet meteen voor morgen. 🙂
Dus daarom enkele tips:
‘De eerste dag’ van David Nicholls is heel mooi. En ook ‘wij’ van hem is prachtig, vind ik.
‘Een keukenmeidenroman’ van Kathryn Stockett, is ondanks de slechte titel ook heel mooi.
‘Vele hemels boven de zevende’ van Griet Op de Beeck is ook heel erg mooi (maar die ken je misschien al). Of haar ‘Kom hier dat ik u kus’.
Een grote aanrader vind ik ook ‘De weeffout in onze sterren’ van John Green, zo zo zo goed!
En ‘Aan chesil beach’ van Ian McEwan is ook hartverscheurend mooi.
voilà, dat zijn degene die meteen in mijn hoofd springen.
Alle liefs terug,
Zita
Hoi Zita,
Ik heb net je boek gekocht via bol.com en ik kan niet wachten tot morgen de postbode arriveert met mijn roze pakketje. (Ik hoop stiekem dat de verpakking ook roze is. Dat zou de shit zijn.)
Ik heb jou ontdekt via Een redelijk gelukkig huwelijk van Fien De Meulder. Dat boek vond ik fantastisch (zo’n heerlijk herkenningsgevoel) en bij het opzoeken van wat recensies stootte ik op een interview in De Morgen dat mij dan weer tot jouw Instagram bracht die naar jouw blog leidde. Anyway, nu ben ik hier en heb ik jouw boek dus besteld!
Ik wou ook nog zeggen dat ik door dit artikel enorm geïnspireerd ben want ik wil ook al heel lang een boek schrijven maar ik durf precies niet goed, want “waarom schrijf je in godsnaam in deze tijd een boek”. Maar ik ga het nu dus echt doen. Zotjes!
Groetjes,
Ellen
Hahahahaha. Heerlijk bericht.
Hoe de krochten van het leven toch tot verschillende plekken kunnen leiden. Ik ben heel blij dat je mijn boek ontdekt heb. En nu ook heel benieuwd. Hopelijk vind je het mooi.
(En ja! Schrijf dat boek. Doen! En laat weten waar en wanneer het uitkomt.)
Alle liefs,
Zita
Zelf ben ik echt geen fan van lezen. Nooit willen lezen omdat ik het moeilijk vind. Altijd ruzie gehad in de lagere school over de boekbesprekingen. Toch zag ik iemand dit boek lezen en dacht ik: ik probeer het … (in mijn achterhoofd was ik overtuigd dat dit mij 3 de boek ging zijn dat ik vrijwillig neem, 2bladzijdes van ga lezen, 5overslaan , en terug enkele lezen… . Ik sloeg het boek open en was vertrokken. Nog nooit heb ik zoveel liefde gehad voor een boek. Ik hoop het dan ook later aan mijn kinderen te geven. Ik durf zeggen dat ik dankzij dit boek de schoonheid van lezen heb leren kennen en hoop dat je nog boeken gaat schrijven want ik ben hele grote fan! Wat een gevoelig onderwerp voor me was, is voor me helemaal veranderd en ik kan nu ook overtuigd zeggen dat ik voor de eerste keer een boek volledig uit heb gelezen elke letter en sommige stukken meerdere keren. Dankje om dit te delen Dankje om dit te maken.
Maar zo lief! Wauw. Ik ben er stil van. En wat betreft die andere boeken: ik doe mijn best. XX
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat ik -verslaafd aan boeken (en ook wel aan chocolade) – jouw boek pas vorige maand ontdekt heb?!
Superlatieven, in overvloed! Zelden ben ik zo enthousiast over een boek in zijn totaliteit: verhaal, schrijfstijl, vormgeving…
Wanneer komt het volgende?
In tussentijd eet ik dan maar vooral chocolade (en lees ik ook nog wel een beetje)
Heb je enig idee hoe blij ik word van dit bericht. Heel blij. Ik zou bijna al mijn kleren uitdoen en in mijn blootje op straat lopen, en mijn poep aan de buren tonen (die daar totaal niet op zitten te wachten), zo blij!
xxxxx
In “Omdat het kan” somt Eva Daeleman haar favoriete boeken op – jij bent haar nr 2. You go girl 😉
Dat is maf! Dat is het leukste. En vooral dat jij me dat via deze weg laat weten, is nog maffer en leuker! DAnk dank dank. <3
Jouw boek staat op mijn leeslijst in 5ASO wetenschappen-wiskunde 8h wiskunde. Natuurlijk zoals elke wetenschapsleerling haat ik boeken lezen VOOR school, maar eigenlijk hou ik wel van boeken lezen BUITEN school. Dat jouw boek, van de leeslijst me zo beviel was een wonder. Ik heb jouw boek aan (letterlijk) al mijn vrienden en kenissen aangeraden, mijn mama leest het nu al en mijn beste vriendinnen hebben het al gelezen of in de bib gereserveerd. Ze zijn super enthousiast en ik quoteer ‘ALLE ANDERE ROMANS KUNNEN ZICHZELF VERBRANDEN’ en ook dit werd gezegd ‘die auteur is magistraal. een wereldgenie. ze mag eeuwig leven geen zever’.
Sascha Verstraete. Heeft ooit al iemand gezegd dat je fantastisch bent. Want dat ben je. (En dat eeuwig leven, stuur jij dat nog even op? Dank u. Daaag.)