Zie. Het zit zo. Deze zomer is Sara getrouwd.
Bewijs.
Erlin en ik (Zita) werden gevraagd om een speech te geven op hun feest dat plaatsvond in het mooiste dorpje van de wereld.
Enfin, Erlin en ik hebben dus die speech geschreven, zoals het hoort: het ging over Sara’s kapsels, over de reden waarom ze zo’n korte benen heeft, over alle kwaliteiten van Stan, over de liefde en het leven. Het was prachtig, al zeggen we het zelf.
In het bijzonder één persoon: Machteld Hardy (ook gekend als onze moeder). Tijdens onze speech heeft ze bijna non-stop ostentatief ‘nee’ liggen knikken, soms gooide ze zelfs haar armen in de lucht of hoorde je haar luid fluisteren: ‘Dat is niet waar!’
Daarom dat we hem graag delen: de speech. Zo laten we het oordeel gewoon aan jullie over. Eerst delen we onze speech. En daarna krijgt Machteld Hardy recht van antwoord (dat is voor morgen). Zo kunnen jullie zelf oordelen. Want dat is Emoshit. Een plek om onbeschaamd kleffe emotionele dingen met elkaar te delen, waar iedereen zijn eigen oordeel kan vellen over wat er geschreven is (zoals Jos naar aanleiding van dit artikel: ‘Amai super boeiend artikel. Ik wacht op de volgende post waarin je vertelt hoe laat je vandaag de planten hebt water gegeven.’ Dank u Jos).
Hou jullie klaar voor een gênant diepe inkijk in onze jeugd.
Hier komt de speech jongens.
—– —–
Eindelijk.
Eindelijk is het Sara gelukt om de kaarten weer te keren. Eindelijk heeft ze ons kunnen laten voorgaan. Eindelijk hebben haar kleine zussen de voorhoede genomen. Zo kon zij voor een keer eens leren uit onze fouten. Want, zie, Sara heeft in het leven altijd alles als eerste moeten doen in ons gezin. Zij was altijd het proefkonijn.
Ze was de eerste baby. Toen dacht onze mama helaas nog dat magere melk goed was voor babies. Bewijs, Sara is amper 1m 63,5. De kleinste van ons drie. Erlin kreeg halfvolle melk. Dat werd een cm meer. Zita, volle melk. Zij is glorieus en zonder moeite 1m70 geworden.
Sara was ook het eerste kind dat mama meenam naar de kapper. Bij Sara dacht mama nog dat kort mooi en praktisch was. En we hebben niet over ‘gewoon kort’, maar ‘ik-kijk-in-de-foto-album-en-ik-vraag-mij-af-wie-die-jongen-daar-is-naast-Erlin-en-Zita-kort.
Nope, dat is niet de buurjongen die strijk gaat naast Erlin: dat is Sara.
En nee, die jongen in die gele marcel is geen vreemde naast onze neef en nicht, dat is gewoon Sara.
Ze was de eerste die een lief mee naar huis bracht. Dat lief mocht niet mee naar de kamer en moest alle tijd doorbrengen met héél het gezin samen. Dat lief ging ook mee op vakantie. Daar moest het mee wandelen in Frankrijk in de blakke hitte, zonder water, zonder koekjes, zonder stops bij cafétjes én met flauwe moppen van papa. Dat lief moest ook fietsen naar restaurants aan Theunynck tempo. Exit lief.
Ze was de eerste voor wie mama kleding kocht. Dus bij Sara dacht mama nog dat op de groei kopen een super idee was. Op zich heeft dat heel veel voordelen. Alleen jammer als de groei waarop geanticipeerd wordt, nooit komt. Sara heeft eigenlijk haar hele jeugd doorgebracht in te grote kledij. Er zijn nog altijd verschillende kledingstukken waar Sara tot op de dag van vandaag nog niet is ‘ingegroeid’.
Sara staat tweede van links met die GIGANTISCHE short en T-shirt. Let vooral ook op Zita. Zij heeft gewoon kleren aan die haar passen.
Sara was de oudste en dus de eerste die besefte dat papa en mama hun eetgewoonte nogal rigide waren. Zo heeft Sara een jarenlange strijd gevochten tegen boterhammen met confituur. Dat heeft haar toch een twaalf jaar van haar leven gekost.
En Sara moest als eerste vechten tegen het rigide Theunynck-Hardy televisiebeleid. Sara heeft uren moeten strijden om Friends te mogen kijken. Erlin zat een jaar later gewoon urenlang Big Brother én Temptation Island te kijken, papa was tegen dan moe gestreden om ons te overtuigen van de entertainende waarde van Canvas documentaires over dieren of WOII.
Dit allemaal gewoon als schets van hoe Sara’s jeugd er in ons gezin heeft uitgezien.
Dus, op een bepaald moment heeft Sara gedacht. Laat die twee nu maar eerst gaan. En zo zijn de rollen stilaan omgekeerd. En het straffe is, ze heeft dat heel geniepig aangepakt, want we hadden het niet door. Ze heeft het stiekem gedaan, het valt niet meteen op. Maar eens je goed begint te kijken, kan je er niet meer naast kijken.
- Jullie weten het misschien niet, maar Stan is blond en heeft blauwe ogen, inderdaad, NET ZOALS Pieter (nvdr: de man van Erlin). Alleen, Stan eet wél groenten en fruit.
Toen Pieter werd gedist, kon Machteld Hardy er wel om lachen natuurlijk) - Jullie hebben er misschien niet bij stilgestaan. Maar Stan is ook een audio-man zoals Lorenzo (nvdr: Zita’s echtgenoot), maar hij heeft wel geen duizend kilometer aan kabel en honderden boxen.
- Stan, ook geïnteresseerd in voetbal zoals Pieter, maar niet 3 keer per week weg voor de voetbal.
- Stan ook ne zelfstandige zoals Lorenzo, maar niet met daarnaast nog eens 2 jobs die optellen tot in totaal 202 %.
- Stan eet net zoals Lorenzo graag een magnum, maar koopt geen 50 dozen magnums in de Colruyt, omdat die in de rode prijs staan.
Enfin, Stan is de perfect mix van Pieter én Lorenzo als lief én als schoonzoon. Dat hadden we niet zien aankomen. En zo ging het ook met trouwen. Sara leerde deze keer uit onze fouten.
Erlin trouwde in Lint. Niets tegen Lint natuurlijk. Een zeer behoorlijk dorp, waar de straten er echt proper bijliggen. De ceremonie ging daar door in de sla-serre van haar schoonouders. Nee ca va, dat was echt wel een mooie sla-serre hoor.
Zita die raakte al in het Atheneum. Prachtig gebouw. Prachtig feest. Tot je buitenkwam. En zag dat je eigenlijk op het schraalste plein van Antwerpen stond.
En bij Sara staan we dus hier. In een klein, idyllisch dorpje in het Zuiden van Frankrijk. Perfecte locatie. Ondergaande zon. In het mooiste valleitje ter wereld. Met de perfecte gasten. En haar perfecte Stan. Komaan: hun namen vormen samen zelfs één woord: Stara.
Je zou het oneerlijk kunnen noemen.
Maar zie, we gunnen het haar met haar 1 m 63, haar jeugd vol te grote kleren en een kinderalbum vol jongensfoto’s volledig.
Sara en Stan, wij zien jullie zo graag, apart, maar nog meer samen.
—– —–
Zeg nu zelf, mooie speech he?
Hier lees je het antwoord van Machteld Hardy.
Spannend.
Eén fantastisch getrouwd koppel. Twee fantastische feesten. En twee fantastische fotografen.
Photocredits trouw Antwerpen: Maarten Mellemans. Je kan hem hier volgen.
Photocredits trouw Frankrijk: Frank Nieuwenhuis. Je kan hem hier volgen.
Liefste perfecte speech! Geheel in de lijn der verwachtingen natuurlijk, als ’t over de gezusters Theunynck gaat. (Voor de oppervlakkige noot: Erlin, die schoenen rocken!)
Ja! Grave schoenen hé! Erlin is fabulous.
Thanks!
Fijn om mee te mogen genieten van the family story and pictures ! Proficiat trouwens met jullie grote zus !
Graag gedaan. Groetjes daar!
Prachtig gewoon, ook wel benieuwd nr de reactie van Machteld.
Je moet niet lang wachten. Hij komt er vandaag op. 🙂
wreed curieus 🙂
zalig!
Die reactie wil ik ook graag lezen!
Hahaha. Je bedoelt de reactie van onze mama? Die vind je hier: http://emoshit.be/2017/10/09/weerwoord-kwade-moeder/