Iedereen behoort tot een bepaalde generatie.
Of je dat nu wil of niet. Het is zo.
Daar wordt elke dag over geschreven in de krant. Daar worden docu’s aan gewijd, daar worden heelder boeken over geschreven, daar wordt een leger researcher full-time voor ingeschakeld.
Maar voor mij is het enkel in de kleine momenten van het leven dat ik besef dat mijn ouders en ik niet van dezelfde generatie zijn. Dat ze ouder zijn. Dat ze al 30 jaar leefden voor ik geboren werd. Dat foto’s nog in zwart-wit werden genomen toen ze klein waren. Dat televisie pas echt een ding werd toen zij geboren werden. Dat ze opgroeiden zonder computer. Dat ze hun thesis die ze met pen en papier hadden geschreven, door een vrouwtje lieten uittypen voor 10 cent per pagina. Dat besef ik allemaal dus meestal niet, behalve bij heel erg kleine dingen.

Zoals bij dit whatsappje dat mijn mama me stuurde op haar verjaardag:

‘Zitje kan je dat mailtje dat je daarstraks stuurde, even afdrukken.”

Je denkt nu waarschijnlijk: ja, dat is een legitieme vraag.
Maar jongens, jullie hebben geen idee: deze boodschap bevat zoveel lagen, dat ik niet goed weet hoe ik eraan moet beginnen.

Laag 1
Ik heb mijn mama die dag geen mail gestuurd.

Laag 2
Ik heb mijn mama die dag wel een sms gestuurd. Persoonlijk vind ik dat iets heel anders dan een mail. Niet voor niets bestaan er verschillende woorden voor. Niet voor M.H. Zij zegt al zo’n 20 jaar koppig ‘een mailtje’ tegen een sms. Je moet niet vragen hoeveel verwarrende en frustrerende conversaties wij al hebben gehad. Die eindigen altijd zo: ‘Jezus moeder, heb je het nu over die sms die je een mail noemt of heb je het over een echte mail?!

Laag 3
Ze vraagt om die mail die eigenlijk een sms is,  af te drukken.
Laat dit even bezinken.
Ja, je hebt het goed gelezen, mijn mama vraagt om een sms af te drukken.
Waarom wil ze dat? Ik heb geen idee.
Waarom zou een mens uberhaupt ook sms’en willen afdrukken? Ik heb geen idee. Ik heb nog nooit gedacht, deze sms ga ik nu eens afdrukken.
Waarom denkt zij dat dat het voor mij makkelijker is om mijn sms af te drukken dan voor haar?  Geen idee jongens.
Waarom vraagt ze dat aan mij? Ik. Heb. Geen. Idee.
Los van de vraag waarom je een sms zou afdrukken, zijn er ook gewoon heel wat praktische hindernissen.
Dit is wat ik na deze vraag heb moeten doen.

1. Een screenshot nemen met mijn gsm van die sms.
2. Die screenshot doorsturen naar mijn mailadres.
3. Die e-mail op mijn laptop openen.
4. De bijlage openen.
5. En dan de screenshot afdrukken.

Dit allemaal terwijl ik op het werk zat en mensen veronderstelden dat ik aan het werken was. (howdy collega’s!) Sms’en zijn niet gemaakt om af te drukken.

Toen waren we al beste maatjes, mijn mama en ik.

En dat mensen, is allemaal gewoon om te zeggen dat mijn mama en ik tot een verschillende generatie horen.
En dat is soms heel frustrerend, maar ook wel heel mooi. Want ’s avonds lag ik in mijn bed en denk ik na over de afgedrukte sms die als een blurb in papiervorm op de tafel ligt om aan mijn mama te geven. En ik denk: ‘Misschien wilde mijn mama gewoon heel erg graag een verjaardagskaart krijgen. Want dat is iets tastbaars, dat kan ze wegsteken in een mapje en over 20 jaar herlezen. Ze wil het bewaren voor een moment van haar leven dat ze zo’n mapje nodig heeft. Omdat ze bang is dat ik niet meer op bezoek zal komen, omdat ze dan een heel lastig oud vrouwtje zal zijn. Dat laatste is waar, het eerste niet. Naar ratio van haar huidige graad ‘lastig vrouwtje’ gaat mijn mama echt een heel lastig vrouwtje zijn als ze oud is. Maar als ze denkt dat ik haar niet ga bezoeken, heeft ze het mis.

Ik ga haar echt heel vaak opzoeken, want ze is mijn mama en ze stuurt me appjes over hoe ze wil dat ik een sms die ze ‘een mailtje’ noemt op papier afdruk voor haar. En alleen al daarom zie ik haar graag.

P.S. Een klein stukje van het befaamde mailtje dat een sms was.