Voor de allereerste keer in de geschiedenis van Emoshit gaan we live.
Terwijl ik dit schrijf zit ik aan de Cabo Carbonara (geen mop).
Wat volgt is een real-time verslag over Sardinië, uit Sardinië.
LIVE en EXCLUSIEF.
(ja, wij hebben veel MTV gekeken in de jaren ’90, laat ons).

De reis is zo hard niet de bestemming

Een paar maanden geleden besloten we met de trein en de boot op reis te gaan. De Thalys tot in Toulon (naast Marseille), de boot tot Sardinië. Dat leek ons avontuurlijk én dat was goed voor de wereld, de mensheid en zeker ook wat dieren. Tot de Fransozen twee dagen voor ons vertrek besloten om te staken en onze trein afschafte en we een duur vliegtuigticket moesten kopen dat vanuit Charleroi Airport vertrok (arrogant vlieghaventje: ik heb ooit (vorig jaar) gezworen enkel nog vanuit Zaventem te vertrekken. Ik blijf dedicated achter die belofte staan (tot mijn reis in het water valt, tot daar reiken mijn principes, oké)).
Conclusie: 34 uur onderweg geweest én de wereld geen greintje geholpen. Tot slot, bijna terug meegereisd naar het Franse vaste land met die boot omdat er tussen het lief en de Italiaan aan de balie ergens iets misliep, of omdat 11.30 u. en freaking 7.30 u. in een bepaalde taal op elkaar lijken. Ik zeg jullie nu officieel: de reis is zo hard niet de bestemming.

Dit is de bestemming.

En eerlijk, dit ook wel.

Maar niet per se vlieghavens, bussen, stations, koffers langs wegen slepen die plots verdacht veel lijken op een autostrade om tot aan een boot te geraken. Tot zover onze liefde voor avontuur en natuur. Ze zeggen vaak: het zit in de intentie, maar is dat echt zo?

Radio luisteren op Sardinië, is een beetje zoals gaan vissen
Wij vinden het leuk om in het buitenland in onze huurauto naar de lokale radio te luisteren. De radio op, het lief rijdt en ik lees een boek. Klaar. Vakantie geslaagd. Nu, in Sardinië is dat een uitdaging. Radio luisteren is een beetje zoals gaan vissen. Het duurt heel lang vooraleer ge beet hebt (lees: een frequentie vindt), maar eens ge beet hebt, man dan zijt ge zoals een kindje dat een Minion-knuffel heeft kunnen grijpen in het Lunapark. Bij ons was het radio KISSKISS. Radio KISSKISS weet niet alleen dat geile namen werken voor een radiostation. Het weet ook wat goed is: in de eerste vijf minuten dat we luisterden, passeerden ABBA, Ed Sheeran én Laura Paucini. Wat wil je nog meer in het leven (of van een radiostation)?

Gelukkig hebben hotelkamers zachte bedden
Sardinia had mij beloofd dat het niet zou regenen, het heeft zich daar niet aan gehouden. Dus het regende, op dag 3. Net op dag dat dat het lief ’s ochtends zijn volledige lichaam (en pas op, hij heeft veel lichaamsoppervlak) had ingesmeerd omdat hij de vorige dag verbrand was. Ik vind dat er een verbod moet komen op regen op vakantie, want ik word daar persoonlijk nogal somber van. Waar geen verbod op moet komen, is jezelf insmeren met zonnecrème op regenachtige dagen op vakantie. Je ruikt naar de zon én dat is toch the next best thing. Nog beter, een lief hebben dat zich volledig insmeert met zonnecrème op een regenachtige dag en ruikt naar de zon. (Ik geef het gewoon mee boys). Gelukkig waren er op dag 3 zachte bedden in hotelkamers, leuke boeken (Little fires everywhere! & The hate U give! & Brooklyn) en een internet vol met de trouw van Meghan & Harry.

Na alle verschillende bronnen gelezen te hebben, is mijn weloverwogen conclusie: het is echte liefde. 

Samen in het huwelijk, alleen de berg op

In ons huwelijk hebben wij één afspraak. We gaan samen door het leven, maar het is ieder voor zich als je een berg op wandelt. Je zal zien, je komt daar ver mee. Het lief wandelt garantie 30 m voor mij en zegt gedurende de hele beklimming geen woord. Gelukkig ziet hij mij buiten de territoria van wandelpaden die op een berg lopen, echt wel graag. Soit, niets leuker dan elk afzonderlijk even uw blik op de weg, kop leegmaken en de berg op stampen. Voilà, daar we hebben het gezegd.

 

Sardinië is de beste plek om boeken te lezen
Bewijs 1

Als je heel goed kijkt, zie je op die lage rots een puntje dat lijkt op een mens. Dat puntje ben ik. Ik lees een boekie 🙂

Bewijs 2

Boek vs. uitzicht: 2-0

Zelfverzonnen spelletjes die iedereen kan spelen
Dit zijn er enkele die wij al gespeeld hebben. Het lief dat tijdens onze fietstocht moet raden, hoe ver ik die ochtend op mijn looptocht ben geraakt voor ik ben teruggekeerd (hij was echt op 3 m na juist, shit gast). Of ik die moet raden hoelang mijn zussen op een bepaald strandje zou blijven zitten. Ons beste spel tot nu toe is inschatten hoe duur de rekening voor de apérodrankjes gaat zijn. Ik sta eenzaam aan de leiding (het lief verliest omdat hij nooit kan geloven dat ze minder dan 11 euro gaan vragen voor een Gin Tonic).

Hoe meer hotelletjes, hoe meer vreugd
Onze vakantiewijsheid: blijf niet de hele vakantie op één plek. Ik weet dat ik hiermee héél mijn jeugd verloochen (sorry mama en papa), maar wacht, luister efkes. Eén, we weten allemaal dat je vaker onderweg naar de winkel of onderweg naar je volgend hotel stoemelings op het mooiste plekje belandt. Twee, een nieuwe plek is ook nieuwe spanning. Met de grote vraag: gaat het daar leuk zijn? Ook wel: avontuur voor de minder grote avonturiers, zoals ik zelf. Drie, je kan als twijfelaar gewoon voor je 3 beste opties gaan. Wij sliepen nu zowel in een het gezellige Airbnb-huisje van Aunt Adriana in een bergdorpje waar geen kat woont én in een hotelletje waar we bijna vanuit ons bed op het strand konden rollen én in een hotel dat als naam Oase had en dat was niet gelogen want dat had het mooiste zicht op de mooiste baai op zee ooit (geen overmatig gebruik van overdrijvingen, ikzweerhet, het was zo). Beste van twee werelden: jongens. Vier, bij elke nieuwe plek zijn er nieuwe Italianen die dingen aanraden en aanraders zijn meestal zoals hun naam het zegt: aanraders. Vijf, je verkleint het risico op een k*tvakantie, als je een verkeerde keuze hebt gemaakt. Risicospreiding baby’s. En zes, de beste vakantie wordt altijd gekenmerkt door verdriet omdat je de.beste.plek te vroeg moest verlaten,  en niet omdat je twee dagen te lang zat in een huis waar iedereen zich verveelde.

In Sardinië vergeet je wanneer het vrijdag is
En dat is prachtig. Waarom? Omdat alle dagen voelen als vrijdag. De zee blinkt. De zon gaat onder. Mensen rondom jou beginnen Apérol Spritz te bestellen. En je denkt: geef mij er ook maar, want hey, het is vrijdag. En dat elke dag. ELKE DAG.

Aperol Spritz ik hou van u.

Sardinië is wel vrij mooi, maar ook weer niet té mooi
Sardinië is prachtig. Maar je komt hier ook nog wat slordige dorpspleintjes tegen met vuile mannen en huizen met veel afval voor en een zand vol zeewier dat niet opgeruimd is voor toeristen, en daarom vinden wij het hier echt mooi. Sardinië is niet afgelikt, zoals Ibiza en Knokke dat wel zijn. Sardinië is Oostduinkerke van begin jaren ’90.  En eerlijk, wie houdt er niet van het Oostduinkerke van de jaren ’90?

Verder is Sardinië vooral ook heel vaak belachelijk mooi. Ik wilde een foto nemen elke keer als ik een mooi uitzicht zag, maar dat was een beetje als een foto nemen van elke keer als je een boom ziet in bos. Ik heb er dus een paar geslecteerd.

Dit is het uitzicht vanop het dakterras van ons eerste hotel.
Ik weet het: dat gebouw staat een beetje in de weg, maar op foto is dat echt erger dan in het echt. In het echt, kunt ge perfect doen alsof dat gebouw er niet staat. Plus, wij hadden deze keer maar één keer geld voor een hotel waarbij je uitzicht-op-zee-hebt-zonder-gebouw-dat-je-zicht-blokkeert (en dat was pas op het einde van de reis, oké). Wij hebben gin-tonics gedronken op dat dakterras in de zon en eerlijk, die smaakten alsof ze elks 20 euro waard waren. Want hoe vaak kunt ge op een dak gin-tonics drinken en de zon in de zee én achter een gebouw zien ondergaan? Niet vaak. dat zeg ik u.

Dit is het uitzicht van het mooiste strand ter wereld.
Nee serieus, er was iemand op het internet die dat zei ‘mooiste strand ter werel’. En eerlijk, ik geef mensen op het internet niet vaak gelijk, maar deze keer wel. High five Marco305.

Dit is het uitzicht vanuit onze hotelkamer waar ik dit nu, as we speak, schrijf.

Dit is het uitzicht op het mooiste kerkje.

Dit is het uitzicht van het strand waar ons hotelletje nu aan ligt.

Dit is het uitzicht van zon door de wolken dat valt op bergen, waar ik vijf minuten naar heb staan kijken. 

Dit is het uitzicht van de lekkerste parmigiano de melanzane die ik ooit heb gemaakt.

Met dank aan de boeren hier: die kunnen nogal een aubergines, tomaten en parmegiano maken jongens.

Effie, de rotsen zijn ook belachelijk wit hier (mijn haar dient als vergelijking)

Dit is het mooiste uitzicht en erachter ligt ook nog wat mooie zee

 

Ciao belle raggaze!
(Dit wil zeggen dat jullie allemaal mooie meisjes zijn in, ja, ook de jongens, jullie zijn ook mooie meisjes).