*Niet in een melige bui? Skip deze gerust. Of niet en wees welkom in mijn melig universum.

Karma

Vorige week kocht ik wat extra eten in de supermarkt voor een dakloze man waar mijn zoon en ik vrienden mee zijn. Wij zien hem zitten in de fietsenparking, wij vragen dan of hij ok is, meestal zegt hij ja, wij wuiven, dan zijn we weer weg. Vorige week was hij niet ok, zei hij en hij had honger. Ik kocht een paar dingen en vond dat niet gemakkelijk: wat koop je voor iemand die je niet kent?

Vandaag liep ik de trap af in het station en tilde een medepassagier spontaan de achterkant van mijn vouwfiets op en droegen we hem samen naar beneden.

Gisteren kreeg mijn peuter een bitterbal van een leuk gezin dat in de speeltuin aan het picknicken was, ik deed een babbel met de leuke vrouw en wij hadden een spontaan en warm en menselijk gesprek.

Samenleven in de stad is geven en zoveel krijgen. Voor mij is het ook genoeg rondkijken en denken: we moeten hier allemaal samen leven. Hoe kunnen we dat zo leuk mogelijk doen?

After Life

Ik heb echt sprakeloos zitten kijken. Ik heb gelachen en gehuild en geroepen naar het scherm: hoe kan iemand zoiets geniaals bedenken? Ik vond dat zo schoon. Ik snap niet hoe je zo perfect die lijn tussen grappig en ongelofelijk triestig kan bewandelen. Ik wou dat ik het bedacht had. Ik ben treurig dat het voorbij is maar blij dat ze het mij niet meer kunnen afpakken. Ik wil een hond en het gevoel voor humor van Ricky Gervais.

Zoveel te leren

Je vindt de kleinste plas in Antwerpen en omgeving en je zal daar de volle vijf minuten intens in spelen en springen. Je ziet eruit alsof je nog nooit zoiets leuks hebt mogen beleven, ooit. You don’t care dat het de Kloosterstraat is en dat het zaterdag is en dat je in de weg staat. Je vergeet zelfs volledig dat er mensen rondom jou het voetpad ook willen gebruiken. Je bent in extase dat een klein vierkant in een verder volstrekt normaal/saai voetpad plots een bakje vol water blijkt te zijn.

• 

• 

• 

Elke dag kijk ik met verwondering en bewondering naar hoe graaf het leven kan zijn. Wanneer je nog schaamteloos doet wat je wil en vraagt wat je nodig hebt. En probeer ik van je te leren hoe ongelooflijk het leven is. En hoeveel er te ontdekken valt. En dan denk ik: ik leer jou woorden en pipi doen in een potje en veilige warme liefde, maar jij leert mij leven.