Ik was al mijn moeder geworden, En nu ben ik ook mijn vader. Wanneer mijn vader een goed boek gelezen heeft, dan wordt hij de verpersoonlijking van mond-aan-mond-reclame. Dan moet iedereen dat boek lezen, nu. Heb je het al? Ik geef het je mee. Ik heb mijn exemplaar net aan je zus meegegeven, maar serieus, ga naar de bib. De boekhandel. Je kan niet langer wachten, je moet dit nù lezen.

En wat heb ik de afgelopen maanden gedaan? Ik ben veranderd in een persoonlijke Sapiens promomachine. Bij serieus eender welk onderwerp waar iemand met mij een conversatie over durft aangaan, vind ik wel een manier om Sapiens ter sprake te brengen. (op zich ook niet moeilijk met een boek dat pretty much de gehele menselijke geschiedenis beslaat). Soms google ik interviews met Yuval Harari om daar dan goeie quotes uit door te sturen naar mensen. In de caption zet ik er dan bij DAT DIT WEER EEN REDEN IS OM SAPIENS TE LEZEN.

En ik weet dat dit gedrag bloedirritant is. Ik ken het van mijn vader. Deze zomer probeerde hij de hele familie te overtuigen om een of ander onheilspellend klimaatboek te lezen en na twee dagen liep iedereen in een boog om hem heen en hielden we onze gesprekken aan tafel bewust op de vlakte: wijn, wat we de volgende dag zouden doen, de kinderen. Zeker niks over het weer zeggen, dat ligt veel te dicht bij klimaatkwesties. Stel dat hij er weer over begint.

Maar ik kan het zelf ook niet laten. Ik heb een licht gezien en ik moet dat licht delen. Ik wil niet dat iedereen in de duisternis blijft zitten. Ik wil dat we samen in het licht zitten. Het probleem is dat het erop gaat neerkomen dat alle anderen in een soort van gezellig schemerlicht gaan zitten, terwijl ik in mijn joodse-huiskamer-anno-2015-tl-lamp-kamer ga vertoeven, moederziel alleen. Enfin, met papa.

Dus sorry iedereen. Maar ook: lees Sapiens. Want je mind gaat blown zijn en het is hier gezellig bij mij in het tl-licht. En Peter Theunynck is hier ook. En wij beginnen net aan Homo Deus.