ZELFZORG

Voor jezelf zorgen, is voor veel mensen moeilijk. Ik snap dat. Onze samenleving heeft echt heel lang gedaan alsof voor jezelf zorgen
– niet belangrijk is
– overbodige luxe is
– iets is voor luie, zweverige zwammen

Wel, dat is het niet. Althans, voor mij niet.

Ik moet zeggen: wij hebben thuis op dat vlak een goed voorbeeld meegekregen. Mijn mama, die op vijf jaar tijd drie kinderen kreeg, zorgde goed voor ons, kookte elke dag vers, bakte altijd zelf taarten (bakkersgebak kwam er niet in) maar je kon haar ook elke dag zien lezen in de zetel. Op woensdagnamiddag deed ze een ‘rustje’ in de zetel en moesten wij stil zijn.

Wat dat concreet betekende, was dat mijn mama niet superveel met ons speelde, op stap ging, dat we lang moesten wachten tot onze lievelingskleren uit de was waren én dat ze haar mentale gezondheid kon behouden terwijl ze drie kleine kinderen had.

WAY.TO.GO.MAMA.

We kregen dus van thuis een goed voorbeeld, maar toch kreeg ik een burn-out. In de maanden ervoor voelde ik me waanzinnig productief. Elke dag was ik van ’s ochtends tot ’s avonds nuttige dingen aan het doen: werken op de VRT, een koffiebar runnen en af en toe nog eens een blog schrijven. Taarten bakken, vergaderen én elke dag drie gezonde verse maaltijden voor mezelf maken, want ik had dan ook nog niet zo lang ervoor ontdekt dat ik glutenvrij moest eten.

Die burn-out kwam er niet alleen doordat ik niet goed voor mezelf zorgde, maar het hielp in elk geval niet dat ik een soort van muur had gebouwd tussen mijn hoofd en mijn lijf.

De muur was hard. Het besef dat ik niet ‘mijn’ leven aan het leven was, maar dat van iemand met veel meer energie, kwam toen maar komt eigenlijk nog steeds. Want aanvaarden dat energie in beperkte dosissen komt en dat het een plantje is dat zorg nodig heeft en water en voeding, dat is een leerproces.

Gelukkig heb ik weinig FOMO, nooit echt hard gehad en heb ik intussen ook weinig schroom om een keer overdag een boek te zitten lezen. Ik moet wel eerst het huis opruimen en een wasje insteken en de tafel ontkorsten, maar zodra ik wat nuttigs gedaan heb, heb ik een goed gevoel en kan ik daarna rustig mijn eigen batterijen opladen.

Met één kind is het ook te doen om momenten voor mijzelf te vinden. Voor mij is dat één van de redenen om niet nog een kindje te willen, de angst om dan volledig ten dienste te staan van anderen. Ik krijg het er nu al een beetje benauwd van.

Hoe zelfzorg er concreet voor mij uitziet voor mij, op een goeie dag:

Tien minuten yoga. Flossen. Mijn telefoon om 21u uitzetten. Wij hebben telefoons trouwens uit de slaapkamer gebannen. Ik heb ook Instagram en Facebook van mijn telefoon gegooid. En ik mag van mezelf maar 1 ding tegelijk doen op mijn telefoon: niet én een podcast én het nieuws lezen én toch surfen naar Instagram. Op tijd gaan slapen, een beetje in een boek lezen. Soms eens een serum smeren. Een paar dankbare dingen bedenken.

Algemeen is zorgen voor mezelf vooral dus ook rekening houden met een beperkte dosis energie en kiezen waar ik die aan besteed. Dus plan ik liever een activiteit te weinig in dan, zoals vroeger, eentje te veel. Wil ik niet meer, zoals vroeger, tien uur per dag werken. Ik heb een 4/5 dag die ik soms ook aan mezelf besteed. Dan ga ik op de bank buiten zitten, koffie drinken en een beetje rondkijken.

Ik wil mezelf nog meer doen geloven dat mijn waarde niet afhangt van hoeveel uren ik voor anderen presteer en hoe ik al mijn tijd zo nuttig mogelijk opvul. Ik neem aan dat dit een levenswerk is :-).

Hoe doe jij dat?