Het is een nacht die je normaal alleen in HORRORFILMS ziet.
En het is de eerste niet deze week. We lopen er allebei al dagen bij als de face-app-oudere-versie van onszelf. De zenuwen iets meer gespannen, de dingen waarover we kibbelen nog iets belachelijker dan gewoonlijk.
Onze baby die niet echt een baby meer is, heeft turbulente nachten, met nachtmerries en te koude billetjes en doorgelekte luiers en hoestbuien en een hernieuwde behoefte aan flesjes.
Het was een van de schrikbeelden die ik had voor we zelfs nog maar dachten aan voortplanting: de gebroken nachten. Ik las de érgste horrorverhalen, over ouders die volledige nachten met hun kind met de blokken moesten spelen (oh horror), of die met hun baby door de stad rondreden in het midden van de nacht, in hun pyjama, allemaal om het gehuil maar te doen stoppen (afschuwelijk).
En zoals meestal bij horrorscenario’s die je je mentaal voorstelt, is de realiteit bijlange niet zo erg. (bij ons, als die bij jou wel van dat kaliber is, dan wil ik alleen maar sorry en hou vol en vraag hulp zeggen) Wat niet wil zeggen dat het easy breasy is.
Gelukkig is de liefde groot en zijn verfomfaaide nachtkindjes op hun schattigst. Gelukkig. Anders had ik het zoveelste knietje in mijn zij, porrende handje in mijn gezicht en stemmetje dat vraagt om ‘beneden te spelen’ wel al knorrig weggeduwd, in plaats van zijn kleinheid en zijn warmte te koesteren.
Gelukkig is er ’s ochtends ook koffie en een soort van gewenning (als het niet te lang duurt, die turbulente nachten, anders ben je echt genadeloos gezien en moet je gewoon de hele dag huilen, liggen je sleutels in de koelkast en ben je vergeten hoe boodschappen doen nu weer werkt). Gelukkig kan je met weinig slaap ook telkens weer opstaan, de dag doorkomen en krijg je ’s avonds gewoon weer een nieuwe kans. Stel dat slaap zoiets was als de vuilkar: voor je het weet, heb je een avond niet opgelet en is je kans weer voorbij voor een week. Gelukkig.
Het enige waar wij écht niet tegen gewapend zijn, als oude padden, is die ENERGIE. Damn toddlers en hun tomeloze energie.
