HET GAAT WEER OVER
“Wanneer er iemand komt en dan weer weggaat, weet ik dat ik me tien minuten, of soms een uur, heel alleen zal voelen. Maar daarna wen ik weer aan het alleen zijn. Ik weet dat het pijn zal doen, maar ik weet ook dat het weer overgaat.”
Ik denk dat het de eerste keer is dat ik zo’n verbinding voel met mijn oma. We kennen haar als een tiptop vrouwtje dat het zichzelf en anderen heel haar leven lang niet makkelijk maakte. Als ze een taart bakte, maar hij was niet goed genoeg gelukt, taart de vuilbak in, twee, desnoods drie keer opnieuw (wtf, oma). Komt een kleinkind in haar ogen niet vaak genoeg langs, ze zal niet aarzelen je dat te laten merken. Is een werkster niet grondig genoeg, een buurvrouw niet attent genoeg, enfin, zo kennen we haar gewoon.
Tot nu, althans. Mijn oma lijkt haar focus verlegd te hebben. Ze wil alleen nog positief kijken, zegt ze. En de pijn die haar overkomt, niet veranderen of uit de weg gaan. Maar die aanvaarden en weten dat die tijdelijk is.
Op dit moment hou ik meer van haar dan ooit tevoren. Heb ik zo’n respect voor. Dat je 88 bent en nog bereid bent dingen over jezelf te leren (ze ziet trouwens ook een therapeute, ze noemt dat ‘naar een mevrouwtje gaan’ <3), way to go, oma, 88 hè! Heb ik zo’n ontzag voor haar doorzettingsvermogen. September was geen goeie maand voor haar, ze had een ongeluk met haar auto en mag niet meer rijden en ze viel ook nog eens in haar eigen huis. Maar ik zag haar, een paar weken later, en ze straalde, meer dan ik haar in lange tijd heb zien doen. Met een pot soep op haar rollator kwam ze de eetkamer binnengewandeld. Doing it. Living the life. Ze heeft haar focus verlegd. En ik ben zo onder de indruk. Oma, you heldin.
Waaauw ..
dat is echt gewoon een prachtzin.
ik blader door mijn blog feed.. en elke keer weer, word ik er door gepakt.
Ook prachtig nog.. dat je nog kan veranderen.. zelfs al ben je zo oud !
hartjes voor de oma !
goed voor haar!