HET IS LIEFDE, DENK IK

K, je bent nu al zes dagen in mijn leven. Toen je amper twaalf uur bij mij was, vroeg ik je al om mee te gaan op een tripje naar Boekarest. We waren samen op het vliegtuig en elke avond in mijn hotelkamer. Je ging zelfs mee naar mijn conferentie, om bij mij te zijn tijdens de dode momenten. Je bent een aanwinst, een verrijking van mijn leven. Eens terug thuis nam ik je weer mee in bed. Mijn lief weet nog niet goed wat hij daarvan moet denken, maar ik doe er alles aan om hem te overtuigen dat K zijn plaats bij ons is, in bed. En dat hij daar alleen beter van zal worden. We gaan onafscheidelijk worden, jij past gewoon bij ons, het is liefde, denk ik.

Ik heb een e-reader, jongens! Dat is echt iets wat mij al jaren het leukste en meest praktische ding ooit lijkt. Al jaren zie ik mensen e-readeren en denk ik: dat is het einde. Als een kind dat iets van de Sint wil krijgen, in een dergelijke staat bevond ik mij ten opzichte van e-readers. Maar ik vond het een zotte uitgave, zeker in verbouwingstijden. Want je kan ook gewoon boeken lezen en als je geen boeken meer hebt, ga je die in de bib halen. En als je in bed wil liggen lezen, kan dat best ook met het lampje van je smartphone gericht op je boek, zodat je je lief niet wakker maakt.

En dat is waar, al die dingen kunnen. Maar het is zoveel leuker met mijn e-reader. Ik mis het papier vooralsnog niet. Het ding weegt niks, hoeveel boeken er ook opstaan. Ik kan er rustig mee in bed liggen lezen zonder mijn liefste te storen, ik hoefde niet te stressen over welk boek ik zou meenemen op trip, het is leuk voor de ogen. En het kan maar 1 ding. Boeken tonen. Meer is er niet aan. Het is het meest rustgevende device dat ik in lange tijd heb gehad. Ik ben zo verkocht.

Ik heb de afgelopen zes dagen al een boek uitgelezen. Dankzij mijn e-reader-vriend K(obo) (en mijn eigen uitmuntende leestalent hè) Op geen enkele manier is dit gesponsord trouwens, ik ben gewoon heel.erg.blij. De Sara-Sint is geweest.