TANYA
We moeten het even over Tanya hebben. Ik las gisteren dit verhaal over Tanya en ik dacht: we hebben meer Tanya’s nodig. Mensen die een probleem zien en het oplossen. Mensen die niet vies zijn van een praktische aanpak, van op een stoel kruipen en gewoon doen wat nodig is.
Tanya is een klassiek opgeleide muzikante die vijf instrumenten speelt, maar in dit verhaal is ze de wc-crowd-manager. Tanya moet in een theater dat gebouwd is voor vrouwen mee naar het theater mochten, honderden vrouwen in een pauze van twintig minuten richting bathroom begeleiden. Ze doet dat met communicatie, een sprankelende persoonlijkheid en een beetje common sense. Ze doet haar best om geen enkele vrouw het begin van deel II van Hamilton te laten missen.
Ik vind dat schoon. In een wereld waarin we vaak apathisch reageren op alles wat rond ons gebeurt omdat we er toch geen vat op lijken te hebben, is het verleidelijk te denken dat we ook de kleine problemen gewoon beter zo laten.
Wat maakt het uit dat je één papiertje naast de vuilbak gooit wanneer er zeeën vol plastic zijn en vuilnisbergen vol afval?
Wat maakt het uit dat je met je auto naar de bakker op de hoek rijdt wanneer vliegtuigen en industrieën ondenkbare hoeveelheden vervuiling veroorzaken?
Wat maakt het uit of je maar twee minuten onder de douche staat in plaats van tien wanneer om 1 jeansbroek te maken 6.800l water gebruikt wordt?
En daar ben ik terug bij Tanya. Zij kan ook gewoon staan kijken en foeteren op de faciliteiten, zich ergeren aan mensen die niet voor de show naar de wc geweest zijn, met haar ogen rollen of haar schouders ophalen. Maar dat doet ze niet. Ze ziet een probleem en ze fikst het. En ze heeft impact op al die vrouwen. Die nu minder gestresseerd in de rij staan, die waarschijnlijk het begin van deel II niet gaan missen, die blij worden van een Tanya, die niet wiebelend op hun stoel gaan zitten omdat ze toch maar terug zijn gaan zitten op hun theaterstoeltje voor ze konden plassen (dat zou ik zijn, 1000% Sara-gedrag) omdat ze bang waren om het begin van het tweede deel te missen, vrouwen die zich niet beoordeeld moeten voelen over hun slechte bathroom-judgment-skills. Impact heeft ze, die Tanya. Impact. En impact kunnen we allemaal hebben, hoe klein of onbenullig ook. EMBRACE YOUR INNER TANYA. (zegt mijn inner Ingeborg aan jou)
Foto Tanya van The Inquirer
Veel hartjes voor Tanya. Iedereen zou wat meer Tanya moeten zijn.
Dat is het.