Kijk, ik heb jullie opinie nodig. Mag ik even de bewijzen oplijsten?

1. Ik slaag er al een tijdje in om een tiental kamerplanten in leven te houden. Een stuk of vier daarvan doen het ook opmerkelijk goed: nieuwe blaadjes, nieuwe stengels, een algemeen vitaal voorkomen.
2. Vandaag heb ik onze buitenplanten gesnoeid. Ik heb advies gevraagd aan mijn papa en dan heb ik een uur met plezier de groencontainer gevuld met gestorven plantresten. Of ik dit proces al dan niet correct heb uitgevoerd, daarover bericht ik opnieuw volgend jaar april-mei.
3. Ik heb plantenvoeding in huis. Ik heb handschoenen. Ik heb een zak potgrond. Ik heb zo’n klein schupje en een klein handharkje.
4. Ik heb een maand geleden een stekje gekregen van iemand en intussen is dat een blij plantje geworden.
5. Ik heb al twee jaar op rij in het voorjaar mijn kamerplanten verpot. Als in: allemaal uit hun potje gehaald, verplant naar grotere potten en nieuwe potgrond gegeven.
6. Ik heb al sinds onze housewarming in 2014 een levende olijfboom en yuca onder mijn hoede.
7. Vorig jaar heb ik wel ongeveer de helft van onze kamerplanten laten sterven, door ze niet te verhuizen tijdens onze verbouwing, waardoor ze het eerst heel heel goed deden (ziehier) maar dan op het allereinde zijn er toch een hoop die hun liefdeloos bestaan beu waren. Maar ik voel mij daar sindsdien wel erg slecht over. Nog altijd zitten deze arme plantjongens in de carroussel van slechte gedachten die voorbij komen gewiegeld wanneer ik niet kan slapen.

De vraag is nu: heb ik potentieel om groene vingers te krijgen? Is het mogelijk dat ik ooit deze stadstuin in mijn beheer heb?

KAN DIT? Of moet ik mijzelf niks wijsmaken en moet ik niet hoger mikken dan dit? De planten die jarenlang doorrookte en doorzopen cafés overleefden?

Dank alvast voor jullie deskundige of minstens welgemeende input.