NIET ECHT IETS

Is wat ik wil voor Kerst. Vandaag moest ik even de stad in en was ik weer verbaasd hoeveel mensen ‘geld uitgeven aan goederen’ beschouwen als een leuke activiteit om de dag door te brengen. Begrijp mij niet verkeerd: jarenlang vond ik dat ook, omdat het mij als vanzelfsprekend was ingelepeld door het systeem waar we inzitten. Geld verdien je om het ergens aan spullen te gaan uitgeven, toch?

Terwijl ik er nu eerder verwonderd op sta te kijken. De stromen mensen, die er, zo blijkt, plezier in scheppen om lang aan te schuiven met hun auto om de stad in te rijden om dan lang aan te schuiven om een parkeergarage in te rijden (of met de trein te komen, de Keyserlei-voetgangersstromen zijn ook behoorlijk indrukwekkend) om dan in heel veel winkels ook nog eens lang aan te schuiven en tussen heel veel andere mensen dingen te kopen. Ik doe alles om de stad op zaterdag te vermijden en tegenwoordig voel ik heel weinig drang om alsmaar nieuwe dingen te kopen. Ok, ik koop heel graag eten in de supermarkt, maar ik laat wel (bijna) niks slecht worden. Maar verder ben ik het doelloos winkelen echt verleerd. Vroeger kon ik me niet inleven in al die chagrijnige mannen die ‘wat is er nu leuk aan winkelen?’ gromden, nu zit ik volledig in hun kamp.

En dus wil ik ook niet echt iets voor Kerst. Ik wil niet dat er voor mij iemand staat aan te schuiven in een van die winkels (of op een of ander platform eindeloos bezig zijn met winkelmandjes vullen trouwens, dat ook niet), op een van die overvolle dagen.

Dat betekent trouwens niet dat ik iets tegen cadeaus heb. Ik vind cadeaus geven en krijgen DE MAX. Maar het leukst is voor mij iets geven wat toevallig op je pad komt en dat roept ‘geef mij aan mama, vriendin X, zus Y, kind Z! Geef miiiijjjjj’ Verrassingscadeau’s krijgen is omgekeerd ook het beste: ze geven mij het gevoel dat iemand speciaal aan mij heeft gedacht of dat ik iets heel specifieks voor iemand beteken. Dat ik besta in deze wereld, ofzo. Zo doet een doorgeefcadeau (niet het type brol dat niemand wil hè, pas op, die dingen moeten we met een ongeziene hartstocht de wereld uit bannen) of een zelfgemaakt cadeau ook vaak mijn hart springen. Dus doe mij maar niks deze Kerst, of geef mij dat paar sokken dat jou niet past (echtgebeurd en zijn mijn lievelings) of die granola die je op zondagmiddag hebt staan maken. En spendeer de weekends tot en met de feestdagen in een bos of een park, of onder een dekentje, of op café.

___

Vanaf morgen trek ik met mijn lief en kind trouwens een week de Franse natuur in. Op een berg in een huisje zonder internet. Nu zit ik al een week te twijfelen of ik dan pauze moet pakken van mijn dagelijkse stukjes. Aan de ene kant denk ik dat ik misschien nét meer tijd heb en misschien ook meer te vertellen. Aan de andere kant zou het omgekeerde ook waar kunnen zijn en zou het ook gedoe kunnen zijn, met hotspots en slechte 4G en stress, want belofte. Dus ik beloof niks voor volgende week. Want ik wil geen stress. Misschien schrijf ik elke dag wel iets, misschien schrijf ik niets, misschien schrijf ik alleen wanneer we op woensdag op de markt zijn waar er wifi is. Dan weten jullie dat. <3