Het Zuiden (van Frankrijk) is een andere wereld in een seizoen dat niet de zomer is. Zo waren we in een overdekt zwembad. Want in het Zuiden regent het in de herfst soms ook een hele dag en met een kindje kan je niet EEN HELE DAG in een heel klein huisje blijven, want dan begint dat kindje, dat nochtans meestal een fijn kindje is, met dingen te gooien en op alles te klimmen en potloden in je oog te steken en dertig keer te vragen of je nog een frafragen wil tekenen. Een vrachtwagen is dat. En wanneer ik tien vrachtwagens heb getekend, wil ik alleen zeggen dat het daar stopt, dat ik geen zin meer heb, dat het kindje zich rustig in stilte ergens anders moet gaan bezighouden, dat er nu voldoende slecht getekende vrachtwagens (ik heb weinig talent) in de wereld zijn en ziet het kindje niet dat ik ook gewoon even een boek wil lezen. Hu, kindje, zie je dat niet, kindje. Maar zo zijn kindjes niet. Kindjes (dat van ons toch) moet je uitlaten, op dat vlak zie ik veel gelijkenissen met honden. Ons kindje moet kunnen lopen en fietsen en BE-WE-GEN, anders wordt het echt een heel vervelend kindje en worden wij echt heel vervelende ouders. Terwijl we meestal heel chill zijn. Maar goed, om deze cyclus van vernieling en verveling te doorbreken, besloten we te gaan zwemmen.
Na een uur zoeken hadden we een geopend overdekt zwembad gevonden op amper 60 km rijden. Thuis zou ik er uiteraard niet aan denken om in pakweg Gent te gaan zwemmen, wie is zo idioot, maar hier leek dat geen raar idee. We moesten dan ook nog even een strak zwembroekje scoren voor mijn lief, want het feit dat je niet in een zwembad binnen mag met een zwemshort, moet een of andere EU-opgelegde code zijn, want ja hoor, ook in het Zuiden van Frankrijk zijn zwemshorten een non-non.

En dus waren we plots op een plek waar normaal helemaal geen toeristen komen. Het was alsof we in een parallelle wereld terechtkwamen. Het was een gewoon zwembad, zoals zwembaden zijn. Aan de buitenkant een vierkante doos, met ramen en een luid ventilatiesysteem, binnen niks geen spannende waterglijbanen, geen snackkramen, geen tekeningen van lavendels of zonnebloemen, niks in het zwembad zou je doen vermoeden dat je in een Zuid-Frans dorp bent. Gewoon een groot bad en een klein bad. Zelfs de mensen zijn niet de Zuid-Franse archetypes die je in de zomer overal tegenkomt (oude man met grote neus en wandelstok, jonge hippie met dreadlocks en hond, kortharige felle vrouw in horeca-gelegenheid die enigszins verveeld is dat je op haar terras komt zitten), nee, het zijn gewoon dezelfde mensen die je bij ons ook in zwembaden ziet: oude vrouwen met felgekleurde badmutsen, strakke dudes met speedo’s en gespierde lijven, bompa’s in badjassen, moeders met nauwelijks bovenblijvende kindjes met heel lelijke badpakjes aan die ze waarschijnlijk zelf hebben mogen kiezen.
Het Zuid-Frankrijk van het laagseizoen lijkt veel meer op andere normale plekken dan de zomer-variant. Wat mij doet vermoeden dat de zomerversie een soort toneeltje is dat de Zuid-Fransen hebben beslist om op te voeren, waarin sommigen een rol krijgen en al de rest vriendelijk verzocht wordt binnen te blijven of zelf in een andere streek met vakantie te gaan. Dat toneeltje werkt goed, want elk jaar karren we met zijn miljoenen de Route du Soleil af, op weg naar Le Sud.
Maar toch kan ik aanraden om eens die herfstversie te proberen, met overdekt zwembad, met échte Fransen, met even goeie wijn. De droge worstjes op de markt kosten trouwens maar de helft van wat ze in de zomer kosten. Rep u daarheen.

Hup. Vertrek.
We zijn net terug uit Carcassonne maar omdat je het zo vriendelijk vraagt zal ik terug vertrekken
En moest je op een dag uitgekeken zijn op de herfst in het zuiden, dan kan ik je de herfst in het Noorden ook ten zeerste aanraden.
TELL.ME.MORE.
Scandinavië: wandelpaden voor u allen (Draagrugzak om de kleine man mee te nemen is wel aangeraden), prachtige natuur en met een beetje geluk een prachtige Noorderlicht hemel zonder dat je buiten staat te bevriezen bij temperaturen van -20°C.
Ik heb al zin om te vertrekken.