ROUTINE/RITUEEL

Ik hou wel van wat routine, voor mij maakt dat het leven makkelijk, rustig, overzichtelijk. Het zorgt ervoor dat ik niet permanent in discussie en onderhandeling ben met mezelf. Ik eet graag havermout, dus eet ik elke weekdag havermout. Ik moet niet nadenken over alternatieven en dat is heerlijk.

Ik weet dat routines een kwalijke reputatie hebben en ik snap ook wel waarom. Op slechte dagen kunnen mijn routines voelen als een oneindig lange saaie wildwaterbaan waarin ik word meegesleurd, maar niet anders kan dan proberen boven te blijven. Dan zie ik een treintje van taken en ben ik kwaad dat ik niet wat spontaner ben. Dan denk ik: waarom ben ik niet zo’n persoon die morgen op het werk “wel ziet” wat ze gaat ontbijten en die blij is met “een vlug meegescharreld” koekske als ontbijt? In plaats van elke avond fruit te willen staan snijden voor drie mensen en noten, pitten, havermout in bakjes te doen? Op slechte dagen zie ik een leven voor mij dat niet meer is dan een aaneenschakeling van routineuze taken, MAAR MET WELK ULTIEM EINDDOEL DAN?

Op alle andere dagen hebben mijn routines een ritueel-achtige kwaliteit. Ik kijk er regelmatig naar uit: mijn gezicht ’s avonds reinigen, flossen, crème smeren, tandenpoetsen, nog een neerwaarts kijkende hond of drie en ik ben klaar om te gaan slapen. Hetzelfde fruit als hierboven snijden is op de meeste dagen een rustgevend moment in mijn avond: ik heb het gevoel dat ik voor mezelf en mijn gezin zorg. Fruit ontpitten en snijden met een goed mes op een propere snijplank, kan mij een bijna ritmisch (zoals in zwemmen) gevoel van contentement geven.

Het is, zoals alle dingen (altijd), een kwestie van evenwicht. Van genieten van een paar rustgevende routines en rituelen (aperitieven op vrijdagavond 🙏🏼) zonder me te laten verstikken door een waslijst van dingen die ‘moeten’. En ook kwestie van af en toe eens alle routines te Marie Kondo-en en te beslissen welke nog joy brengen. Dat ook wel.