VROEGE PIEKER
Wie ben jij in jouw relatie of vriendengroep, degene die overal ‘nog efkes’ wil blijven of degene die ‘allez komaan, doe uw jas aan’ op een té vroeg moment naar huis wil? Of zijn er mensen in relaties waarbij jullie allebei hetzelfde type zijn? Kan dat überhaupt?!
Laten we wel wezen, we weten allemaal wie ik ben.
Met mij naar een feestje gaan, heeft, wanneer je het analyseert, ongeveer het volgende verloop.
Twee weken op voorhand:
“IK KIJK ER ZO NAAR UIT, wooooeeeeee, feestje. Ik ga ervoor. Ik ga veel drinken. Ik weet al wat ik ga aandoen. Het wordt episch.”
De avond zelf:
19.30: Ik ga mij aankleden dan hè. Feestje. YEAH. FeeS-JUH. WOOOEEEE.
20.00: Zullen we nog efkes iets kijken voor we vertrekken?
20.30: Enorme geeuw. Amaaai, ik ben moe. Hoe voel jij je? Als je niet in topvorm bent, kunnen we dat feestje ook skippen hè, uiteindelijk heb jij al lang niet meer kunnen uitslapen of eens rustig thuis kunnen zijn. We zouden ook gewoon verder kunnen kijken naar show X op Netflix en ik kan thee maken. Toch?
21.00: Goed dat je mij overtuigd hebt, ik heb er zin in. Ik ga geen BOB zijn, ok, ik ga cocktails drinken. WOOOOEEEE.
22.00: Feestjes zijn de max. Cocktails zijn de max. Danseeeeuuuhn.
23.00: Amai, feestjes zijn luid. Ik ga even buiten een glaasje water drinken.
23.30: Nee, ik denk niet dat ik nog naar binnen wil. Het is daar luid. En warm. Mijn maag zit vol zure gin-tonic/witte wijn broebels.
23.40: LIEFJE//VRIENDIN/ZUS, gaan we naar huis?
00.00: *zit starend op horizontaal oppervlak met jas onder arm te wachten tot liefje/vriendin/zus ook mee wil komen.*
Pak dat dit 9 van de 10 keer een accurate weergave is van hoe het is om met mij naar een feestje te gaan. Het begint met groot enthousiasme, een korte tijd kan dat enthousiasme stabiel en intens gehouden worden met de combinatie van een (paar) drankje(s), goeie muziek en toffe mensen, maar het enthousiasme is fragiel en kan bij een minder nummer, een zweterig moment, een blaar op de teen, een gedachte aan de volgende ochtend, als een roze bubblegum in je gezicht ontploffen. En zodra mijn enthousiasme weg is, is het moeilijk te hervinden.
Het goeie is ook dat deze curve niet nieuw is. Ik was al zo toen ik 17 was. Regelmatig kwam ik voor het uur dat ik thuis moest zijn, thuis. Vroeg gepiekt. En dan nog wat nood aan me-time. Toen voelde ik me stiekem raar, nu draag ik mijn raarheid met trots. Ik ben wie ik ben. Een vroege pieker. Met een groot enthousiasme. Sorry liefste. Sorry vrienden. Sorry zussen.
Herkenbaar….Feessie is altijd woha op voorhand
woah achteraf
bwoah tijdens
Hahaha. Welkom in mijn team 🥳.
Zo ben ik ook! Hoera voor de vroege piekers :-). Gelukkig is mijn vriend ook zo, want een combinatie pieker-plakker lijkt me niet handig.
Wij zijn zo hard pieker-plakker. Menig discussie. MENIG!
ik herken het hoe het opeens over kan zijn en je enkel nog wenst naar huis te keren en je je afstandelijk voelt over alles wat rond je aan het gebeuren is