HET MOET DEUGDDOEN

Ken je het, dat iets wat je eigenlijk al weet, al lang weet zelfs, ineens, door een andere formulering, ineens binnenkomt?

via GIPHY

Zo weet ik uiteraard al lang dat ‘alles met mate’ een goed idee is. Maar toen ik gisteren op de yogamat hoorde dat ik voor mijn grens moest blijven en dat het deugd moest doen, was het alsof ik engelengezang hoorde of een bliksemschicht vlak voor mij insloeg. TUURLIJK. DAT.

Alles met mate is uiteraard slim, maar het klinkt ook heel saai.

Terwijl ‘blijf voor je grens’ en onthou dat het ‘deugd moet doen’ voor mij op al de juiste knoppen duwen. Ik heb het zélf in handen. Het moet voor mij deugd doen. En dat kan over sport gaan, over eten, over drinken, over feesten. Het gaat over goed voor jezelf zorgen omdat je maar 1 lijf hebt, 1 stel hersenen, 1 jezelf.

Een paar voorbeelden van hoe ik dit in mijn leven zou kunnen toepassen:

Sara tegen Sara: Doet chocolade eten deugd?

Sara: Ja. Keihard, maar ja, ik heb gisteren ook al chocolade gegeten en vanmiddag koeken.

Sara tegen Sara: Als het deugd doet, doen. Als ge daarna niet gaat kunnen slapen omdat ge mottig zijt, nog eens efkes herdenken hoeveel chocolade precies deugd doet.

Sara tegen Sara: Doet lopen vandaag pijn?

Sara: Amai ja, maar ja, dit is mijn looptour, als ik niet gelopen heb, dan ben ik mislukt.

Sara tegen Sara: Als het pijn doet, wandel dan, blijf voor uw grens.

Sara tegen Sara: Is die derde G&T een goed idee?

Sara: Ik denk van wel, want die twee eerste waren lekker en al mijn moppen zijn hilarisch.

Sara tegen Sara: Weetgewat, voel zelf eens, maar weet ook, ge hebt een grens en ge kunt daarvoor blijven.

Ik vind het moeilijk om de balans tussen deugddoend/te veel/te weinig te vinden en vooral om keuzes te maken die goed zijn voor mij. Heel vaak heb ik gewoon zin om heel veel chocolade te eten (of granola, wat basically verkruimelde koeken zijn, in de markt gezet als ‘ontbijt’ dat weten we allemaal) en als iemand dan afkomt met ‘alles met mate’, dan wil ik die persoon graag een half uur hiernaar laten luisteren, als straf.

Maar wanneer ik aan mezelf kan vragen: doet het deugd, Sara? En dan kan zeggen: blijf voor uw grens, Sara, dan is dat voor mij een veel bruikbaarder, minder uit de hoogte bitchende aanpak.

Ik heb het gevoel dat ik hier iets aan heb. Dus doe er uw voordeel mee. Of niet. Of laat mij weten hoe jij het licht hebt gezien, waar je daarvoor alleen duisternis zag. Ik kan nog wel wat revelaties gebruiken.