Plots moest ik eraan denken. Aan hoe je als kind af en toe toevallig eens ’s middags aan tafel terechtkwam bij een ander gezin. En hoe een wereld van broodbeleg voor je openging.

Bij ons waren er maximaal vier dingen die je op boterhammen kon leggen en meestal moest je die van een grote homp afsnijden (kaas, salami). Daarnaast was er een eindeloze voorraad huisgemaakte, en daardoor voor ons dus extreem saaie en oninteressante, confituur. Heel af en toe kreeg mijn papa medelijden met zijn bloedjes van kinders en kwam er eens een pak hagelslag binnen.

MAAR DAN ging je eens bij een vriendinnetje spelen en mocht je bokes blijven eten. Of werd je een dag familiaal uitbesteed en hoorde daar ook een lunch bij. En dan viel je mond open. Want wat de fok hoeveel opties hadden die om op hun boterhammen te leggen? Dat waren gelijk hele warme maaltijden in plastic potjes: champignons in tomatensaus, ballekes in tomatensaus, kip-curry!?! Zo’n dingen kende je niet. Of dat er zo’n doos vol beleg op tafel werd gezet en dat er eindeloos vleesjes in papiertjes uit kwamen: paardenvlees, hespenworst, gewone hesp, gedroogde hesp, filet D’anvers. Een soort magische wereld waar je binnentrad, zo voelde het. En je voelde je ook een soort voyeur, het was vast niet ok dat jij kon meekijken in dat gezin hun belegkeuzes. Als je eenmaal bekomen was van het spectrum aan hartig beleg, bleek dat dat vriendinnetje uit je klas ook ’s middags choco mocht op haar boterham. Of een hele reep chocolade. Het leek je hemels, hier te mogen wonen en eten, een realistisch luilekkerland.

Tot je ontdekte dat deze mensen…Paschka op hun boterhammen deden. Werd dit ook van jou verwacht? Of kon je deze kaas-choco-hybride beleefd weigeren? En wat was de deal met dat kokosvlees, in welke categorie viel dat? Hartig? Zoet? En waarom zou iemand dat ooit willen eten op boterhammen?

Ik heb het gevoel dat mijn beleg-ervaringen vandaag wat uitgevlakt zijn. Het is lang geleden dat ik nog eens excitedly in shock ben geweest over wat mensen op boterhammen leggen. En ik moet zeggen, ik mis het. Kom, wie heeft er nog een goed belegverhaal? Klap uit uw bord.