Familiaal Asiel

Het is geen geheim dat heel dat Emoshitding hier draait op pure sisterhood. En buiten Zita en mezelf is er uiteraard nog een zus, Erlin. En daar zit dan nog een schone kernfamilie rond, van een paar ouders én schoonboys en tegenwoordig ook wat kinders.

In deze (inmiddels veelbesproken) eindeloze januari (want serieus, hoe kan het, dat er nog een vollédige week januari komt, hoe?) zoeken wij regelmatig troost, warmte, koffie en gezelschap bij mekaar.

Familiaal asiel, heb ik dat gedoopt. Ben je ’s avonds alleen thuis of zit je een weekend alleen thuis met kind(ers) omdat je lief moet werken, dan is er altijd de mogelijkheid tot familiaal asiel.

Gewoon, samen rondhangen, zoals vroeger. In de zalige wetenschap dat we allemaal gewoon ons eigen kunnen zijn. In het kerngezin moet je niet een net iets betere versie van jezelf zijn, ah nee, want deze mensen kennen heus wel elk beter en slechter kantje dat je ooit gehad hebt. Je hoeft je eigenlijk zelfs niet te wassen, of je haar te kammen, want daar gaat het niet om. Het gaat om het samenzijn. En als je zin hebt dat de andere naar huis gaat, dan kan je ook gewoon de ander vragen om het af te bollen. De voordelen van het kerngezin.

Zo overleven wij hier januari. Familiaal asiel. En ik ben daar fokking dankbaar voor.