Hoe ga je om met afscheid nemen van iemand die dood is?
Ik weet het niet. Ik heb het gelukkig nog niet veel moeten doen. Maar er is mij wel iets opgevallen, vandaag.
In onze straat is een moskee. Vanmiddag was die moskee plots overspoeld door mensen, er bleven maar mensen toekomen. Mensen en mensen en mensen.
Blijkbaar was er een jonge vrouw gestorven in onze straat en werd er afscheid van haar genomen in de moskee.
Ik wilde wat meer over haar weten dus ik ging naar…Facebook.
Ik vond talloze oproepen om het afscheid van deze vrouw te komen delen met de familie en nabestaanden in de moskee. Het was duidelijk dat veel mensen dat gedaan hadden. Dat ze als gemeenschap afscheid namen. Dat vond ik al schoon.
Verder viel het mij op dat bij al die oproepen tot afscheid mensen comments achterlieten waarin ze het volgende zeiden: ‘veel sterkte en geduld voor de familie.’
Zo logisch vond ik het ineens. Sterkte, die kennen we. Maar wat betekent dat eigenlijk?
‘Geduld’ is zo’n vanzelfsprekende toevoeging dat ik niet begrijp dat we dat niet allemaal zeggen. Voor mij wil dat zeggen dat iedereen snapt dat afscheid en verlies een langdurig proces is. Dat het niet overgaat. Dat je het zal moeten ondergaan. En dat de mensen rond de rouwenden hen nog lang zullen omringen met extra zorgen. Waarom wensen wij mensen geen geduld toe wanneer ze afscheid moeten nemen? Waarom geven wij niet aan dat we weten dat het lang duurt voor de wonde ook maar ietofwat heelt?
Sterkte en geduld.
ja mooi
iemand in mijn team werd vorige week plots weduwe. Volgende week zou ze misschien terug op werk komen. Ik ga proberen heel veel geduld hebben, want het is zottekes om na zoiets weer aan de slag te proberen gaan en de gebroken stukken van je leven op te nemen. Dat gaat niet zomaar, dat duurt lang, met vallen en opstaan.
Oh. Wat droef. En wat mooi van jou. <3