Zaterdag kocht ik mijzelf een pin.

Deze.

Die pin lag daar, bij The School of Life, op zijn zwart velvet kussen naar mij te roepen.

‘EEJ, THEUNYNCK, EEJ.’

‘IK BEN HET. DE PERFECTE OMSCHRIJVING VAN HOE GIJ U AL TIJDEN VOELT.’

‘PAK MIJ MEE NAAR HUIS. IK WIL BIJ U ZIJN. EN U ERAAN HERINNEREN DAT GE NIET ALLEEN ZIJT. NOCH UNIEK, VOOR MOEST GE DAT DENKEN. VOETJES OP DE GROND, MOSSELKE.’

‘KOM, STOP MIJ IN UW ZAK. WIJ GAAN HET GOED MET MEKAAR VINDEN. EN IK GA GATEN IN AL UW KLEREN MAKEN. #SORRYNOTSORRY’

Die pin had uiteraard gelijk. Toen ik de uitleg op zijn zakje las, was ik helemaal overtuigd.

Pin, ik ben blij dat ik u gevonden heb. <3

Die School of Life trouwens vind ik nog zo’n geniale uitvinding.

The School of Life wil de goede ideeën uit het verleden en heden koppelen aan onze individuele problemen van elke dag. We graven in filosofie, geschiedenis, literatuur, neurowetenschap, sociologie, psychotherapie en kunst, en diepen zo interessante, bevrijdende of gewoon handige ideeën op, die nuttig kunnen zijn in het dagelijkse leven.

Ahja, natuurlijk. Duh. Waarom is The School of Life zo klein en het gewone onderwijs zo groot?

Enfin, het lijkt alsof ik een influencergirl ben voor The School of Life, maar ik ben ongesponsord oprecht heel enthousiast over wat ze doen. En over hun pin die zo bij mijn leven past.

Totally Unrelated Sidenote: Zita en ik gaan op 13/3 …Eighties Aerobicsen. In Borgerhout. Voor alle vrouwen in onze buurt die lichtjes uit de maat, met een iets te rood hoofd, mee willen bewegen…feel free to join us. Met hoe meer matig tot slechte maar enthousiaste dansers we zijn, HOE BETER. Denken wij. 🙄