eMoSHiT

WANT VERSTANDIGE BLOGS MET NUTTIGE TIPS

zijn er al genoeg

more

(A)sociale tijden

Sara Theunynck // zondag, 22 maart 2020


Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik val van de ene verbazing in de andere…OVER MEZELF.

WOEHOE ALONE TIME

Ik moet toegeven dat ik op donderdag 12 maart nog dacht: ah, even geen mensen zien, heer-lijk. Dit. Kan. Ik. Social distancing: piece of frikkin cake voor een snel overprikkelde ziel als ik.

PRAATJES MET LETTERLIJK IEDEREEN

Twee dagen later deed ik letterlijk al praatjes met iedereen die ook maar 1 seconde oogcontact met mij maakte. Vage kennis op straat: sure, ik stop wel even met de fiets om van de overkant van de straat even vijf minuten met je te praten. Vuilnisophaler: veel werk zeker? En verder? Pakjesbezorger: Zeg, wat bestellen de mensen nu allemaal? Pampers, zie ik enne.. Rare oude man twee straten verder: hallo, mooie hond, heb je nog genoeg eten?

I crave the human interaction, zo blijkt. Ik ben veel minder asociaal dan ik dacht. Ik ben echt prima in small talk. Wat mij bij mijn volgende vaststelling brengt.

“HOE IST?”

Ik vraag letterlijk aan elke mens die ik zie, hoe het met hem/haar/hen gaat. Dat is raar, te zien aan de reacties van kassamedewerkers in de supermarkt, krantenwinkeluitbaters, pakjesbezorgers, buren die ik normaal weinig ruimte tot conversatie bied (Ken je het, dat je interacties met bepaalde mensen echt zo kort mogelijk houdt, omdat je weet, als ik hier even de teugels laat vieren, dan staan we hier over twintig minuten nog and ain’t nobody got time for that).

Volgens mij is het niet zo raar, maar toch doe ik dat normaal ook niet. Wie weet wat mensen dan zeggen, weetjewel, of stel dat ze denken dat ik avances maak. Of dat ze effectief een uitleg van 30 minuten beginnen. (Ain’t nobody got time for that)

De eerste keren moest ik het ook zowat uit mezelf wringen. Maar nu is het een vraag die ik durf én wil stellen aan mensen die ik niet ken. Want je weet: we maken allemaal hetzelfde mee, we zitten (ver van mekaar maar toch) in hetzelfde schuitje. Het voelt…euhm…verbindend om te horen hoe anderen deze tijd bekijken, hoe ze zich voelen en hoe ze het redden.

PROPER

Het is niet dat ik mezelf vroeger een korstige meid vond, maar ik moet toch iets bekennen. Tot twee weken geleden heb ik, denk ik, nooit fatsoenlijk mijn handen gewassen. De handen waar ik mee rondliep, boy, dat waren moeten nogal ziektehaarden geweest zijn. Nu ik weet hoe het moet, kijk ik een tikje neer op pre-Corona-Sara, wat een vies vrouwtje was zij, die zelfneerkeek op mannen die hun handen niet wasten na wc-bezoek maar met haar consequent doch erg vluchtig contact tussen handen en water en even afschudden de moral high ground dacht te mogen bewandelen.

Ons huis, tevens, is ook in lange tijd zo proper niet geweest. Ik heb voor het eerst in mijn leven – zonder dat een nakende verhuis mij ertoe dwong (kenjet, je wil niet dat die volgende mensen over je roddelen en je vuil vinden, terwijl zelf in een keet vol enorme dust bunnies en kruimelige lades wonen, GEEN PROBLEEM) – kasten uitgekuist, gasten. Meubels verplaatst om er grondig achter te kunnen stofzuigen, de vloer twee keer met nat gedaan (nodig in tijden van verregaande zindelijkheidstraining).

En niet eens omdat ik bang ben van de vuiligheid van ons huis en wat zich daarin misschien schuilhoudt, maar gewoon omdat ik niet wist wat anders te doen op een prachtige lentedag in een huis waarin je tweejarige het wèl aanvaardt wanneer je actief met iets bezig bent maar niet kan leven met het feit dat je de krant wil lezen of een stukkie wil tikken op je laptop.

Zijn jullie ook al zo veranderd?

via GIPHY




Sara Theunynck

Over Sara Theunynck

Sara is een vrouw (shit) van 34. Ze moet er nog aan wennen dat ze nu volwassen is. Ze houdt veel van rare dierenmetaforen. Ze probeert zich minder te haasten en meer IN HET MOMENT te leven. Dat is supermoeilijk, maar wel al makkelijker dan vroeger. Ze koestert kleine overwinningen en probeert niet altijd boos op zichzelf te zijn wanneer DE dingen niet lukken. Ze heeft een zoon en kan daar maar moeilijk over zwijgen. Ja, sorry.

11 reacties op “(A)sociale tijden

  1. Veerle schreef:

    Ja, dat poetsen! Echt. Vandaag voor de tweede keer in 10 dagen zelf gepoetst en ik was daar zelf zo verbaasd over dat ik het onmiddellijk aan mijn moeder heb laten weten. Iets dat haar opvoeding dan toch haar sporen heeft nagelaten 🙂

    1. Sara Theunynck schreef:

      Ik zeg het u, wij hebben gisteren WEER gestofzuigd en gedweild. Na een week. En ook propere lakens.
      WHO
      AM
      I

  2. Chloé schreef:

    Ik heb vandaag ook al meer gepoetst dan in het half jaar hiervoor. En dit weekend ook een taart gebakken die geen cake was, VOOR HET EERST IN MIJN LEVEN!

    1. Sara Theunynck schreef:

      Een taart die geen cake is HAHAHHAHAAHA. In het spel dat ‘gebak maken’ heet, ben je vast en zeker naar een volgend level. 🙋🏻‍♀️

  3. Kruimel schreef:

    *zwaai* Hier ook een introvert die plots tegen een hond met een hoedje op zou babbelen.
    Die kuisdrang, daar zit ik nog op te wachten. Maar ik heb twee pubers die mij al te graag laten lezen, meer schermtijd voor hen.

    1. Sara Theunynck schreef:

      Ik wou dat ik een hondje met een hoedje tegenkwam.
      Gisteren zag ik wel een hondje in een rugzak. Enthousiast wees ik zijn baasje erop hoe cool ik dat vond. Maar die keek alsof ik een rare oversociale hippie was. 🤷🏻‍♀️

  4. Tamara schreef:

    Ik denk dat ik smetvrees aan het kweken ben met mijn handen! Nochtans waren het waarschijnlijk ook 2 bacteriedingen aan mijn lijf voor tijden in Corona

    1. Sara Theunynck schreef:

      IK OOK. Ik heb zelfs al kloven. En mijn tweejarigen heeft echt schuurpapierhandjes. Want we wassen die zijn handen wel, maar in tegenstelling tot bij onszelf, hadden we nog geen handcrème bij hem gesmeerd. Nu voel ik me OOK NOG EEN SLECHTE MOEDER.

    1. Sara Theunynck schreef:

      Haha. Vuile trienen united!

  5. Goofball schreef:

    ja de eerste weken checkte ik keihard met iedereen hoe het met hen ging, wou ik extra sociale contacten leggen om zeker te zijn dat niemand geïsoleerd was. Maar ‘k hou het niet vol en ik heb ook het gevoel dat het bij iedereen went en dat we de extra moeite en vriendelijkheid nu alweer achterwege laten.

    En handen wassen: idem. Ik heb nooit mijn handen correct gewassen besef ik nu. Beetje nattigheid en hupakee, ze waren “proper” dacht ik.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.